O gök mavisi, ben ise kara

‘Ben seni değil resimini tanıyorum,belki sen benim bütün güzel düşüncelerimi yıkarsın’

Bu ruhun evi yok, bu ruhun sesi yok, lanetlenmiş kaderim.

Ciğerimden yanıyorum ben bu defa başka, çok başka

Varken yoktum ben, kimse görmedi beni

Kimsesiz kalınca eve döner insan hep, evin bir bahane olduğunu unutarak.

Bana bişiy oldu, yine kendimi hissedemiyorum.

Bitti sandığın yerde herşey yeniden başlayacak🪽

Beni olduğum gibi sadece toprak kabul eder 🌙

hala sorabiliyorken…

Ahhh gönlüm , yazımız kara

Şu benim dünyayı ateşe verme sinirimle, karıncayı incitmeme hassasiyetim ne olacak ?👀

Uyumaya çalışıyorum

Boynumu kıtlatırken biraz daha sert bi şekilde sağa-sola çevirebilsem bitecek aslında bu iş 😒

Gerçekten burdan belediyelere sesleniyorum otobüslere binerken girişte kart okuttuktan sonra deodorant sıkılması da zorunlu olsun artık!!