امید زخم‌ها را وادار می‌کند به بهبودی.

آدم ها همدیگر را با کلمات به دست می آورند با رفتار از دست می دهند.

زِ خود هرچند بگریزم، همان در بندِ خود باشم.

پس از تحمل آن همه درد ، کسی که به مقصد می رسد دیگر همانی نیست که به راه افتاده بود .

تو نبین ساکت و آرام نشستم کنجی حرف ناگفته زیاد است ولی محرم نیست.

گاهی گمان نمیکنی ، ولی خوب میشود گاهی نمیشود ، که نمیشود ، که نمیشود گاهی هزار دوره ، دعا بی اجابت است گاهی نگفته قرعه به نام تو میشود .

از درد های کوچک است که آدم می نالد وقتی ضربه سهمگین باشد ، آدم لال میشود.

انسان جنگیدن نباشید ، به خصوص برای آنهایی که ثابت کرده اند ارزش این جنگ ، ارزش وقت و نیرو و ارزش زخمی شدن شما را ندارند .

پرسید در چه حالی؟ پاسخ زِ دیده‌ام ریخت.

می‌دانستم آدم‌های اطراف دانه‌دانه حذف می‌شوند. چه دیر یا چه زود من آنان را حذف نمی‌کردم؛ با شنیدنِ دروغی از آنان آنان خود به خود حدف می‌شدند، با دیدن بی احترامی ها آنان خود به خود حذف می‌شدند، تلاش برای نگه داشتن آنان بی فایده بود وقتی خودشان برای حذف شدنشان تلاش کردند.

مراقبِ کسانی باش که برایِ ترمیم زخم‌هایشان دوستان موقتی پیدا می‌کنند.

هزارم درد می‌باشد که می‌گویم نهان دارم

آنچه که در درون آدم ها می ماند ، خیلی بیشتر از آن چیزی است که به صورت کلمات بیرون می آیند . شاید به اندازه ی جنگلی انبوه حرف درون آدم ها باشد ولی فقط به اندازه یک لبخند ، یک نگاه ، یک کلمه یا یک قطره اشک بشود آنرا بروز داد .

با مادرتون درد و دل کنید؛ اون هیچوقت اسکرین شات نمیگیره.

تو به آدمی که چشم و دلش سیره هیچ چیزی نمیتونی ارائه بدی جز احترام توجه وفاداری و صداقت

قشنگ ترین آدم‌هایی که می‌شناسیم کسانی هستند که شکست، رنج، مبارزه، و خسران را شناخته‌ و راه خود رااز اعماق بازیافته‌اند. این افراد قدردان زندگی‌اند و نسبت به آن حساسیت و درکی دارند که آنها را از همدردی، مهربانی، و نوعی توجه دوست داشتنی و عمیق سرشار می‌کند.

تمام احساساتش را انکار می‌کرد تا مقتدر و عاقل به ‌‌نظر برسد و این آغازِ سقوطش بود ... شاید هم کسی به او نگفته بود: بدون عشق، مهربانی و لبخند، انسان‌ها دوام نمی‌آورند.

شما چیزی استثنایی دارید که می‌توانید با جهان در میان بگذارید. با گوش‌سپردن به درون‌تان شروع می‌شود و با شجاعت رفتن به سمتی که او هدایت‌تان می‌کند، تمام می‌شود. دنبالش کنید.

تمام سفر های پختگی و بالغ شدن از یک « جدا شدن » شروع میشود ؛ جدا شدن از احساس امنیت ، جدا شدن از حس قدرت ،جدا شدن از یک وابستگی ، جدا شدن از هرچیزی که فکر می‌کنیم بدون آن هیچ خواهیم شد .