Düşlerini şiire dök dediklerinden beri Şu titreyen ellerimle yaktım her gece Üşüyen sokakların sisli kandillerini.. Vazgeçmeyenlerin semtinde Sarhoşların isyan saatlerinde Yandım durdum bir sen üşüme diye... Ali Özen İzmir gecelerinin bekçisi

Ey benim uzaklara mülteci yüreğim, Hasretin değirmeninde Koca bir ömrü öğüttüğün Kör kuyularda ömür çürüttüğün yetmez mi? Gitti diye kurumadı nehirler, Bak yine elmaya durdu dallar... Mezarda bile çiçek verirken topraklar, Dört mevsim yaprak döktüğün yetmez mi? Ali Özen İGB

DİLİMİZ! dedi çocuk en güçlü yerimiz, Acı tatlı soğuk sıcak her şeye dayanıyor MİDEMİZ! dedi genç neleri hazmediyor YÜREĞİMİZ! dedi, saçları ağarmış kadın Şu kısacık ömre ne hüsranlar sığdırıyor Ali Özen İzmir gecelerinin bekçisi

Kadın solmuş bir çiçekti Kuruyup gidecekti Adam onu yüreğine ekti Yüreğinde yesertecekti Her zerresini ciğerine çekti Sonra her şey geçecekti Acıydı belki ama gerçekti İyileşen her kuş gibi uçup gidecekti Ali Özen İzmir gecelerinin bekçisi

Senin adını fısıldayan rüzgar Kökünden sarsarken palmiyeleri, Yosmalar adımlıyor şimdi Şiir emzirdiğimiz caddeleri.. Şu tütünden sararmış ellerim Kıyısında aşklar gömülü şehirde, Sonu hayra çıkmayan düşleri Uykusuz gecelere gömüyor şimdi.. Ali Özen İzmir gecelerinin bekçisi

Hadi gel göğsümdeki nefesim Gel hadi yaşama hevesim Ellerini tutup yüzünü sevesim geldi Sen gel ki baharlar gelsin İğde ağaçları çiçek versin O mis kokunu içime çekesim geldi Ali Özen İzmir gecelerinin bekçisi