"There are men for whom winter is not an enemy but a mirror. It reflects their own essence: cold and invincible." — Ernst Jünger

ساختن کار سخت‌تری از ویران کردنه. اما ویران کردن مهیب‌تر و پایدارتر از ساختن. چه چیزهایی که راحت ویران شدند ولی اثری وسیع و ماندگار داشتند

حکایت ما شده حکایت قورباغه‌ای که در آب سرد قرار داده شده و به آرامی آب گرم می‌شه و قورباغه متوجه گرم شدنش نمی‌شه. باید روایت‌های دهه‌های گذشته رو شنید و فهمید تا متوجه بشیم چه فشاری روی ماست. فشار مادی سر جای خودش، فشارهای روانی بسیار بسیار جان کاه شده است و از قضا هیچ کس در این

از پایان‌نامه‌ی یکی از دوستان موضوع هنوز برای خودم پرسش‌برانگیز است. در هر حال مسئله همچنان بر سر مسئله‌ی قانون است

همین طوری دو تا نکته‌ی شاید ساده از تنقیح مناط ویراست A: ۱- کانت می‌گه: اگر هر تصور مفرد برای تصور دیگر کاملاً بیگانه باشد، چنانکه گویی جدا و منفرد باشد، آنگاه هرگز چیزی که چونان شناخت است ناشی نخواهد شد؛ زیرا شناخت کلی است از تصور‌های همسنجیده و به هم گره خورده. خب پس مسئله

Ich hatte einst ein schönes Vaterland. Der Eichenbaum wuchs dort so hoch, die Veilchen nickten sanft - es war ein Traum. Das küßte mich auf deutsch und sprach auf deutsch (man glaubt es kaum, wie gut es klang) das Wort: "Ich liebe dich" - es war ein Traum. بود مرا روزی وطن

در حالی که ‍بوش، بروگل و دورر تماشاگرانی بودند به غایت زمینی، و خود درگیر جنونی که در اطرافشان پدید می‌آمد، اراسموس به قدری از این جنون دور بود که هیچ خطری از جانب آن او را تهدید نمی‌کرد. او همچون خدایان از فراز کوه‌های المپ ناظر جنون بود و به این سبب می‌توانست در ستایش آن قلم

1/ "To understand Hegel on Plato's Republic, we must grasp the relation of ideal, which is alone real, to the event [of history] according to the method of exegesis of Origen and the Greek Patristics: the Bible has an allegorical sense signifying that historical events have a ...

بالاخره بعد دو سال امروز تسویه حساب‌ها رو هم انجام دادم و از شر سربازی راحت شدم. یه باری از دوشم برداشته شد 🥳

تجربه‌ای که در سر کلاس رخ می‌ده یه تجربه‌ی درگیر و بی‌واسطه است که با «حال و هوای» خاص در-کلاس-بودن رقم می‌خوره. این تجربه‌ی درگیر که مختص «فضای» کلاسه با آموزش مجازی قابل تعویض نیست. مسئولین نامحترم آموزشی بعد کرونا یاد گرفتند که اگر به هر دلیلی مجبور شدند کلاس رو تعطیل کنند

- بنده هم همین را می‌گویم! بنابراین فایده‌ی لاک و مهر چیست؟ رییس پست‌خانه در حالی که کلمات را می‌کشید جواب داد: - آدم اگر بخواهد در هر کاری دخالت کند و از هر کاری سر در بیاورد و به چه و چرا و چطورِ هر کاری فکر کند دیوانه می‌شود، پس خوب است مطابق مقرراتی که تعیین کرده‌اند عمل

- نمی‌شود ... این فرم کار است آقا ... خوب است که انسان خودش را با فرم کار در نیندازد ... یک کلام فرمالیته است که .... [...] - آدم اگر بخواهد از هر کاری سر در بیاورد و به چون و چراها پی ببرد گمان می‌کنم بهتر است ... او گفته‌اش را ناتمام گذاشت، فقط دستی تکان داد و بعد از لحظه‌ای

اما بباید دانست که فضل هرچند پنهان دارند آخر آشکارا شود چون بوی مشک بیهقی

به به! کی بهتر از زاک درنده! دانشگاه رو هم با خاک یکسان می‌کنه تا این رعایای بی‌همه‌چیز حد خودشون رو بدونند

این جملات گاردنر رو ببینید. چیزی که موضع کانت رو از موضع یه آمپریستی جدا می‌کنه همین بودن من و در نسبت بودن منه. اینِ کانته که خیلی برای من مهمه. اینکه منطق رو دوباره در نسبت با انسان، ولی نه نسبتی آروینی، قرار می‌ده. لوگوس دوباره یه وجهه‌ی انسانی پیدا می‌کنه.

»Die Grundtäuschung des Empirismus ist immer diese, daß er die metaphysischen Kategorien von Einem, Vielem, Allgemeinheit …gebraucht, und bei allem nicht weißt, daß er so selbst Metaphysik treibt und jene Kategorien … auf eine völlig unkritische und bewußtlose Weise gebraucht«

یکدفعه یاد جمله‌ی اسپینوزا افتادم:‌ every determination is negation تازه با تعیین و تحدید بیرون و درون پررنگ می‌شه. اگر در حیطه‌ای پیشامقولی-محمولی به سر می‌بریم، تعیین مرز مبهم می‌شود. می‌رسیم تازه سر خود مرز، سر خود ربط که بر بیرون و درون تقدم دارد و آن‌ها را از هم سوا و در عین

حال و هوای امشب: این که پیرانه‌سرم صحبت یوسف بنواخت اجر صبریست که در کلبه‌ی احزان کردم #حافظ #شجریان #موسوی

ولی دوستان الهه چیز دیگری است youtube.com/watch?v=NJFj_1…

بازآ و حلقه بر در رندان شوق زن کاصحاب را دو دیده چو مسمار بر در است بازآ که در فراق تو چشم امیدوار چون گوش روزه‌دار بر الله اکبر است دانی که چون همی‌ گذرانیم روزگار؟ روزی که بی تو می‌گذرد روز محشر است گفتیم عشق را به صبوری دوا کنیم هر روز عشق بیشتر و صبر کمتر است صورت ز چشم