aynı değiliz, ben nasıl yalnız kalınacagını biliyorum

belki başka bir hayatta

daha sakin daha durgun daha hissiz

başta büyülü gelen şeylerin dandikliğiyle yüzleşmek

"Türkiye Türklerindir!"

kendime bile eskisi gibi olamıyorum

KOVA: Neresi benim yerim, bilmiyorum. Nerede durmalıyım, nereye gitmeliyim, hiçbir fikrim yok. Herkes sanki bir yere ait olmuş, bir düzen kurmuş, bir anlam bulmuş; ama ben ait olduğum yeri bulamamışım gibi. Dünyaya sığamıyor gibi hissediyorum, belki de bu yüzden farklıyım.

artık koşmuyorum, koştuklarıma da yetişemedim zaten

ben aylarca ben değildim ve kimse fark etmedi

keşkeler ve neyseler iç çekişler ve siktir edişler

Aklımın kepengini indirmeme son bi kaç ay kaldı

Hâlâ kendimi yola getirmekle uğraşıyorum’

Beni dünyayla barışık görmüşlerse,senden ötürü’

Bir gece dayadım kafayı silahın namlusuna

BEN KOVA