elbet bir gün aynı cümlede buluşuruz.

evimin yolunu unuturken ezbere bilirim avucunun içini

haberi bile yok kara dünlerden

sürekli mutsuzluğunu dışa vuran insanları tokat manyağı yapasım geliyo

yine hayatımın varı yoğu bırakıp kaybolsam sorunlarımı düzelttikten sonra yeniden başlasam evresine geldim

2024'e 1 ay kalmış, 2020'den sonra film koptu bende...

akademik başarı için çabalaman gereken zamanla mental çöküntünün çakışması...

dört dakikalık şarkı bitmiş ben hiçbir şey duymadım

ben nasıl toparlanacağım. ben gerçekten nasıl ve ne zaman.

bir gün her şeyi yakıp, ağzımdan hiç çıkmayan o cümleleri söyleyeceğim. hiç yağmur yağmayacak. sönmeyeceğim.

dibine kadar içilmiş bir sigara gibiyim, bitmişim.

tek taraflı iletişim kovalamaya ne sabrım ne enerjik ne de mental sağlığım müsait

bihter ziyagil'in kalbine sıkmadan önceki gülümseyişi var yüzümde

burnumun ucunda yaşıyorum her şeyi, bi anda patlayacak bi anda ağlayacak bi anda delirecek gibi yaşıyorum

ziyan olduk..

her şeyin en iyisini hak ediyorum, her şeyin en güzelini yaşayacağımı biliyorum. kendimin en iyi versiyonuna bir gün ulaşacağım. herkesin vay be diyeceği bir hayat süreceğim. sadece henüz vakti var vaktimi bekliyorum

umursamaz demeyelim de aklı başına gelmiş diyelim

belirsizlik.. çok yoruyor, daraltıyor, bunaltıyor.

gözlerimin gördüğü ihanetini yüreğime anlatamadım

bir şeyler var, halledemiyorum..