+Bir garip yolcu düşer dünyaya, başlar bu gücenik macera. -Umut ağacında bir filiz, fakat buna muktedir değil artık yüreğimiz.

... Susmalı artık! Kelimelerin mecali kalmadı bir gönle varamamaktan. ...

Çünkü biraz sonra fırsatın olmayabilir,biraz sonra çıkar belki gecenin koynundan bir fırtına,biraz sonra gelebilir korktukların başına,başın ki göklerden ağır,kalbin bir o kadar kırık hayata.Hayat!Yaşanması güç bir mücadele,yenik başladık biz bu hengameye.Nerde gökyüzü penceremiz

... +Kirlenen bir hayatın içinde, sanki kirleten bizler değilmişiz gibi bugünlerden şikayet ederek daha kirli yarınlara uyanmaya mahkum edeceğiz kendimizi. -Hiç masum insan yokmuş gibi konuşuyorsunuz bayım +Her insan içinde bir nebze kötü değil midir? ...

İnsanlar! Uyanın. Uyanın ütopyada değiliz. Bugünlerden yarına insan kalmalı miras olarak. Bir ütopya olmamalı insanlarla insan gibi yaşamak.

... Ölüm bahsinde umut insanlara mahsustur. C. Sıtkı TARANCI

... Ben nereye koysan oraya yabancı bir çiçeğim, Evim yıkıldı pencerem yok artık benim. ...

Bir ölüm vardı. Bazılarımızı toprağa, bazılarımızı bedenlere hapsetti. Bazı hayaller yarım kaldı bazıları ise toprağa.😔

İnsan sabahtan akşama kadar bir şey olmasını bekler ve hiçbir şey olmaz. Bekleyip durur insan. Hiçbir şey olmaz. İnsan bekler, bekler, bekler, şakaları zonklayana dek düşünür, düşünür, düşünür. Hiçbir şey olmaz. İnsan yalnız kalır. Yalnız. Yalnız. -Stefan Zweig-

Bir mazidir ömrüm, yaraları ruhunda bir seyyahım.

Neyi eksikse ondan bir parçadır insan, kendinde olanı bulmaktan yoksun devam eder yaşama sancısına.

Kelimeler kaçın! Henüz fırsat varken, bu yorgun yürek size tutulmadan, bir gözyaşı düşmeden üzerinize, bir yaralı sitem değmeden teninize mutlu dudaklara kaçın var gücünüzle kaçın bu illet yaşamdan.

Dünya. İçim sığamıyor artık sana.

Bir geçmiş var içimde, Kaçamadığım derin bir geçmiş.

... +Hayat hatadan döndüğün noktadan başlaemış...

Öyle yoruldum ki yoruldum dünyayı tanımaktan. Saçlarım çok yoruldu gençlik uykularımda -İ. Özel-