İnsan insan da ziyan olur

Ben taşın nereden geldiğini hep bilirim ama hiç yakıştırmam

Bütün bu yolculuk, kendimden kendime imiş

Ben mücevher sevmem dedi kadın, anlamam da. Tek taş, beş taş deyince, çocukluğumun oyunları gelir aklıma. Mücevher sevmem ben vefa severim, çiçek severim ben, sadakat severim. Edep severim, şiir severim!

Benimle iki yıl önce tanıştıysan artık beni tanımıyorsun demektir.

Herkesin yükü kendine ağır. Teraziyle gezmiyoruz diye kimse hafife almasın.

Ya aklından geçenlerin hepsi dışarı sızsaydı.

Dik durmanın kuralı yoktu.

Kim vurduya gittim gelecem.

Vicdanlarını beni kötü insan kalıbına sokarak rahatlattılar.

Bana yaptıkları için kimse özür dilemedi, sadece tepki verme şeklim için beni suçladılar

Kendime not Kendi önünden çekil

Her zaman gemiler batmaz, bu sefer sular çekildi.

“Nereden çıktı bu plastik çiçekler, neden plastik bu çiçekler? “ Sevgili Yıldız Kenter öyle güzel anlatmış ki nasıl zor oldu kentin sıkışmışlığına alışmak? Hele teneke kutularda yetişen sardunyalarla birlikte büyümüş bir nesil için. Ruhu şad olsun. 🩵

Ben insanların beni ne kadar aradığı ile değil, hayatımın dönüm noktarında nerde durdukları ile anımsıyorum. Her şey yolundayken değilde, bir şeyler ters gittiğin de yaptıkları ile. Benim vefa anlayışım da bu…!

İyi insanları aptal sandığınız yerde kaybettiniz.

Hatırlıyorum. Ben bir ara aklımı yitirdim sandım! Başkalarının gözleri bile dolmamıştı. Neyi nereye koyduğunu unuturum ama kimin bana ne yaptığını asla unutmam!

Beni dost olarak kaybetmen düşman kazandığın anlamına gelmez. Seni her zaman ziyafette görmek isterim. Ama benim masamda değil!

Tabii kötü anlatacaklar. Çünkü ite it gibi davrandım.

Hiçbir şey, öfkelendiğimde duyduğum özgüvenim kadar beni korkutmuyor