نه خانه‌ای، نه خانواده‌ای، نه منبع درآمدی. هیچ پشتوانه‌ای برای «بعد از جدایی». فقط یک تصمیم تلخ اما قاطع: «می‌خوام برم، حتی اگه ندونم کجا.» گاهی انسان تصمیم نمی‌گیرد به کجا برود؛ فقط می‌داند «دیگر نمی‌خواهد بماند.» ادامه در اسلاید بعد......

از منظر حقوقی، شرایط کاملاً روشن بود. ادله‌ی کافی، وضعیت مشخص، مسیر قانونی واضح. اما آن‌چه روشن نبود، وجدانم بود. سؤال ساده‌ای ذهنم را اشغال کرده بود.... ادامه در اسلاید بعد......

آیا گرفتن حکم طلاق، به‌تنهایی کمک محسوب می‌شود؟ آیا وقتی آینده‌ای در کار نیست، طلاق راه‌حل است یا آغازی برای بحران‌های عمیق‌تر؟ ادامه در اسلاید بعد......

همیشه معتقد بوده‌ام: وکیل باید بر پایه‌ی منطق حرکت کند، نه احساس. اما آن شب دریافتم: برخی پرونده‌ها فقط «حقوقی» نیستند، «انسانی»اند. و زندگی، همیشه با بندهای قانون قابل‌اندازه‌گیری نیست. ادامه در اسلاید بعد......

اکنون در یک دوراهی جدی‌ام: پرونده را بپذیرم و برای حکم طلاق تلاش کنم؟ یا منتظر بمانم، شاید برای او پناهی پیدا شود؟ اگر شما جای من بودید، عدالت قانونی را انتخاب می‌کردید، یا مسئولیت انسانی را؟ مشتاق شنیدن نظرتان هستم.

مطابق گزارش رسانه ها: در ورامین، دو سارق با چاقو به یک زوج حمله کردند. در درگیری پیش آمده مرد جوان با چاقوی شخصی یکی از سارقان را کشت و سارق دیگر فرار کرد.

آزادی هرگز به شکل داوطلبانه توسط سرکوب‌گر داده نمی‌شود؛ سرکوب‌شونده باید آن را بخواهد..... #آزادی

تو رابطه که می‌رید، ما رو آنفالو می‌کنید. رابطه‌تون که تموم می‌شه، دوباره فالو... گناهِ ما چیه وسط بالا و پایینای دلتون؟

امشب در والیبال نیز، همچون آن فرصت طلاییِ طارمی که از دست رفت و ضربه‌ی جهانبخش که به تیرک نشست، برگ دیگری بر دفتر حسرت‌های ورزش ایران افزوده شد؛ گویا این قصه‌ی تلخ، پایان ندارد. #والیبال

امروز وارد ۳۱ سالگی می شوم. ۳۰ سالگی تجربه‌ای‌ست عجیب؛ نیمی در گذشته مانده‌ای، نیمی در تردیدِ آینده. آموخته‌ام که رشد، همیشه با ابهام همراه است و گاهی سکوت، بهترین پاسخ. امیدوارم در ادامه‌ی راه، با خودم مهربان‌تر باشم. #تولد_من #ورود_به_۳۱_سالگی #تأملی_در_زمان

قطع آب، غذا و دارو علیه غیرنظامیان غزه، یک جنایت آشکار جنگی است. فاجعه‌ای انسانی در جریان است، در سکوت جهان. حتی هیتلر، در اوج جنایت‌هایش، مراکز تأمین غذا را بمباران نمی‌کرد. اینجا، انسانیت در حال دفن شدن است. #غزه_تقا

صبح با جمله‌ای بیدار شدم که شایسته ثبت در تقویم افتخارات ملی‌ست: «پاشو، نوبت قطعی برق خودمون رسیده!» چه افتخاری بالاتر از این‌که در جایی زندگی می‌کنیم که بی‌برقی هم، مثل سحر و افطار، دقیقه‌شمار دارد. به نظم ژاپنی دست نیافتیم؛ اما در خاموشی، به آن رسیدیم. #مردم_نجیب_ایران #وطن

هشت دقیقه از موعد مقرر برای خاموشی‌مان گذشته و هنوز چراغ خانه روشن است. دلم آشوب است؛ مبادا خللی در حال خوشِ کارکنان شریف اداره برق افتاده باشد که از این وظیفه خطیر بازمانده‌اند؟ #قطعی_برق #اداره_برق

آزاد بودن یعنی بدانیم چه چیزهایی ارزش جنگیدن دارد و چه چیزهایی را باید رها کرد🌱🌱

جان چه کار آید اگر پیش تو قُربان نَشود ؟ #مولانا

۱۴ سال گذشته، اما تماشای «جومونگ» همچنان به همان اندازه هیجان‌انگیز است. عصر امروز، با دیدن ژنرال هموسو و گروه دامول، برای لحظه‌ای کوتاه و بی‌صدا، نوجوانی بازگشت؛ شیرین و آشنا. شاید در حرفه‌ای چون وکالت کمی عجیب باشد، اما برخی خاطرات هرگز رنگ کهنگی نمی‌گیرند.

برای اجاره آپارتمانی مراجعه کردم. قیمت‌ها بالا بود، اما آن‌چه بیشتر جلب توجه می‌کرد، منطق محاسبه‌ی مالکان بود؛ یکی اقساط خودرو را لحاظ می‌کرد، دیگری کسری خرید زمین را با رهن جبران می‌کرد. نوسان بازار را درک میکنم، اما اندکی با همدیگر مهربان تر باشیم.

بی دَرد نباید بود، بی عشق نباید زیست تا عقل بود در سَر تا روح بود در تَن....