13’ünde eve girmiştim, kendimle baş başa on günlük tatilimin sonuna geldim, yarın evden çıkacağım için üzgünüm. Bütün hayatım sakinlik üzerine kurulu olmasına rağmen sanki çılgınca açmışım gibi ciğerime ciğerime çektim. Öyle keyifliydi, öyle iyi geldi ki..

Billur Örüntüler, ne kadar övgü aldıysa hepsini hakketti bence. Mustafa Çevikdoğan editörlüğünde çıktığı için merak edip okumuştum, sonra etrafımdaki herkes okumak istediği için kitap elden ele aylardır dolandı. Nihayet bugün geldi eve. Tebrikler ve niceleri olsun ridvan hatun

“Niye akla gelir, geceleri, Bakmak ve inanmak yıldızlara.” Fazıl Hüsnü Dağlarca

Üsküdar sahaflardan çarşısında Oktay Rifat Resim Sergisi katalogu (1994) çıktı karşıma. Sevinçtir. Oğlu Samih Rifat’in sözleriyle: “Ozandı o, her zaman. Resim yaparken de.”

Tatile çıkmadan kütüphaneyi düzenleyeyim dedim, yeni döneme hazır olsun diye. Bu yıl okuduğum kitaplar da elimden geçmiş oldu. Akan Zaman Duran Zaman kadar keyif veren çok az kitap oldu sanırım bu yıl. Muazzamdı. Muazzam dil, anlatım. Muhteşem bir hazine..

“tekerleğin icadından beri sana gelmeye çalışıyorum.”

Böyle bir sadeliğin bu denli etkileyici olması.. Müthişti. Holden Kitap’a teşekkürler, kuytudaki sesi ulaştırdığı için..

“bir tren olarak geliyorum masala dalar gibi ayaksız öyle”

Bir serçe gibi koltuk altlarına alan bulutlar vardı bugün.

Kaç gün oldu saymadım yeryüzünün en üzgün insanı olalı.

“Zaman bir damar gibi kabarmış zonkluyordu.”

Bulutlara bakmak..

Bir yıl oldu, yeni hayat devam ediyor, şaşkınım kendime.

“Ruh, şarabı gördü üzümden önce”