Behçet Kemal Çağlar’ın, Tanpınar’ın darmadağınık masası ve birbiri içine geçmiş müsveddeleri hakkında çırpıştırıverdiği birkaç mısra: Gergefin üstünde dolaşmış kalmış, Birbirinden güzel yüz renk ibrişim, Bu masada kadeh tokuşturuyor: Verlaine, Yahya Kemal, Valéry, Haşim...

2. Dünya Savaşı’ndan önce, henüz 1937’de İsrail devletinin temelleri atılıyordu. Fiilistinli Arapların, büyük hektarlardaki topraklarını Yahudilere sattıkları iddiası ise bir uydurma, aldatmaca… (Belirli miktar arazi satılmıştır.) Filistin Müftüsü yasaklamış satışı.

Fakülte’de sabah…

Final kâğıdı okumanın ve Hoca olmanın en zevkli ânı:

Türkülerini çaldığım, söylediğim Muhlis Akarsu; o naif sesli ve nefesli (ailesinin hasreti) Hasret Gültekin, pek çok şiirini zevkle okuduğum Metin Altıok ve diğer canlar. Size çok yanıyorum…

Yaktın canımızı, sen de bizi yaktın.

“Sanat, zannedildiğinden çok ciddî bir iştir. Bir mısra bütün bir kâinattır.” (A. Hamdi Tanpınar)

Darülfünun’da, Yahya Kemal’i talebeleri ile tespit eden bu fotoğrafın içinde bir evlilik, o evliliğin de bir semeresi olan bir kitap var: Arka sırada, sağdan dördüncü Necmeddin Halil (Onan) ve ön sırada sağdan üçüncü Ahter evlenmişler, yıllar sonra ortak bir Gramer yazmışlardı.

Huzur’un İhsan’ı çok akıllı, çok tutarlı, müthiş ileri görüşlü adamdır. Olacakları söylemiş 1939 yılından: Nedret Kılıçeri Hocam, bilmem échange kelimesini nasıl anlamalıyız…

Bugün şehit olan Özkan kardeşimizin paylaşımı... Babasız büyüdü, gerçek manada söylüyorum kötülük nedir bilmeyen bir insandı.

Seherlerde Fatih Camii ne güzeldir.

Moğol gelmiş, Selçuklu yıkılmış, Anadolu perişandır. Fakat: “Esasen Osmanlıların sihirli muvaffakiyetlerinden başlıcası, yıpranmış unsurları alıp kendi tezgâhlarında işleyerek bir istihâle geçirtebilmeleri, böylelikle de bu tâze kuvvetten faydalanmaları idi.” {Sâmiha Ayverdi}

Makedonya Türklerinden şair İlhami Emin, ilkokula 1938’de başlıyor. Memleketi Radoviş Sırpların elinde. Sırpçası yok. Terk… 1941’de okula dönüyor. Şehir Bulgarlarda. Bulgarca? Bir şey anlamıyor. Terk. Gazete satıyor. Satılmayanları kendisi okuyor. Okula dönüş. Balkanlılık böyle

Tanpınar, sadece İstanbul'u anlatmakla kalmaz; şehri hisseder, düşünür, sorgular. Onun satırlarında Boğaz sadece bir manzara değil, hafızanın, kültürün, medeniyetin bir simgesidir.

Kilisli Muallim Rifat Bilge ile kendisi gibi bir kitap mecnunu Hâlis Bey arasında müzayede sonrası tatlı bir diyalog:

“… sol tarafta herkesin girdiği Çiçek Pasajı, onun kapısının ise yukarısında ise itibarlı alkol ordinaryüslerinin girdiği Degüstasyon vardı.” (İslâm Çupi) Cânânki Degüstasyon’a gelmez Balıkpazarı’na hiç gelmez. (O. Veli) Degüstasyon: Şarabı koklayarak, hafif tadarak sınama.

Evin sahipleri…

Aşk olsun size mimarlar.

Başlar rüya içinde rüya…

Toprağın altına acıyla fakat şerefle girenler. Unutmadık, unutmuyoruz.