#AbdullahÖğretmen için adalet. Bu katilin en ağır şekilde cezasını alması için bize destek olun. Duyun, duyurun sesimizi!!

Ankara’da bir doğum günü partisine davetliyim, Balıkhan ve Albüm’de kutlanacakmış. Herneyse; kalacağım ev ilik naklinden sonra kaldığımız ev. Her odası ayrı bir travma… Ama kız da benim her anımda yanımda oldu, gitmem şart. Napıcam 🤧

Cuma dualarıyla dolmuş yine telefon… Benimse gözyaşıyla edilen dualarım hep kayıp. İsyan değil Tanrım, sadece kırgınım. Eşim gitti, annem gitti… Bu Dünya’da yapayalnız bıraktın beni.

Hayatım boyunca 2025 yılından nefret edeceğim.

Kalbinin ağırlığını sakince taşıyacaksın; için yanarken bile adımlarını geri çekmeyeceksin. Her nefes, seni hayata biraz daha çivileyecek. Acın hep orada duracak belki… ama sen, gecenin en kör noktasında bile inadına çiçek açmayı öğreneceksin.

Asil asil konuşuyorum, çizgimi bozmuyorum ama insanın bazen “aç köpek!” diye bağırası geliyor.

Eşimi lösemiden kaybettim, 21 gün sonra annemi kalp krizinden. Üzerine babam majör depresyon geçirdi, ve sonra bir sürü mal mülk davası… Haketmediğim bir sürü tavır…

Fotoğrafların gösterdikleri kadar göstermedikleri, insanların anlattıkları kadar anlatmadıkları var. Sözün kısası; nazik olalım. Bilemeyiz, ruhun kemikle birleştiği yerde ne savaşlar veriliyor.

Durmuş’tan sonra o da gitmiş… Birlikte iyileşeceğimize inanmıştık; kader izin vermedi. Gönlümde yer açtığım kaç can şimdi toprağın koynunda uyuyor? Böyle anlarda, insan aldığı nefesi bile fazlalık gibi hissediyor.

İki gündür durduk yere gözlerim doluyor. Gündüz uykuya kaçıyorum, akşam toparlanıyorum ama geceler yine darmadağın.

O kadar çok duam kabul olmamış ki, ben artık dua edemiyorum.