..senin kuşların olurdu, mevsimi yolculuklara çağıran..

Teşekkür ederim, merhaba, iyi günler, hayırlı günler gibi kelimeleri söylemek bu kadar zor olmamalı. Güzel söz, kalbi yumuşatır.

Dünyanın en iyi insanı, başkaları için hayatı kolaylaştıran insandır; anlayışlı, mutedil, yormayan, başkalarının kusuru ile oyalanmayan, bir şeye ihtiyacınız varsa bunu gözünüzden anlayan ve sebebini dahi sormayan insan.

Bana kalırsa hayatta en sarsıcı ve de gerçek cümlelerden biri İsmet Özel'e aittir. "Herkes kabul olan duasının bedelini ömrüyle öder!" der. Bütün bir ömrün çilesi, kabul olan bir arzunun diyetidir.

Kalbinde olan hâline yansır; sözüne ve tavrına, en belirgin olarak da suretine yansır. Samimiyeti, taklit edilemeyen olarak tanımlıyorum. Kimilerinin yüzüne baktığınızda sıcaktır, candan görünür. Derin bir nazarla bakarsanız görürsünüz, bu taklit edilemez.

Çünkü dünyada olduğu sürece insan, yaşadıklarına bir kefaret arar. Yaşamın manası nedir, neden varım diye sorar kendine. Her nereye baksa soruların ardından başka sorular hasıl olur. Hayat okunmayı bekleyen ve fakat anlaşılmayan bir kitap gibi durur insanın karşısında...

Tekâmülün ve aklıselimin en belirgin özelliği, öfke kontrolüdür. Öfkesine gem vurabilen insan, olan biten her şeyi daha geniş bir berraklıkla görür.

Kitap okumak sizi daha zeki ya da daha akıllı biri yapmaz. Ama elinizden tutar, ayağa kaldırır, biraz yürüdükten sonra, 'hadi, meseleye bir de buradan bak' der. Okumak, başka pencerelerin de olduğunu keşfetmektir.

Kiyarüstemi ölmek üzereyken başucunda Sa'di Şirazî'nin, bir ömür daha lazım, beyitine bestelenen şarkıyı dinliyor. Ölümün poetik bir yanı yok, yazmıştım kitabımda. Varmış.

Garaudy'ye göre, "Bir adamın değeri nereden geldiğine değil, nereye gittiğine bağlıdır." Bunu çok önemsiyorum. Kişi yola nereden başlarsa başlasın, onu tanımlayan; nereden başladığı değil ulaşmaya çalıştığı menzilidir.

İnsan varmayı arzuladığı yere, olduğu yerden daha fazla aittir. Bu nedenle bir gurbet hâli, bir türlü yakasını bırakmaz.

Ben atlara ve uzaklara hayrandım, der şair. Çünkü atlar, uzakları yakınlaştıran sembollerdir zihnimizde. Her nerede değilsem orada mutlu olacakmışım gibi gelir, cümlesinin hulâsa hâlidir şairin dediği.

Bişnev, bu cümleler beyhude sözler değil.

"İnsanı dünya aldatmacasından kurtaran ya bir kitaptır ya da bir ölüm!"

Herkesi kendim gibi zannetme yanılgısından Allah'a sığınırım. İnsan kendini bilir; çok iyi biri olmasa da kötülüğünün sınırını bilir. Fakat herkesi kendin gibi zannetmek, büyük yanılgı. Çünkü başkasının kötülüğü sınır tanımıyor da olabilir.

Keşke kelimesini hayatımızdan çıkarıyoruz. Çünkü hiçbir manası yok.

Mesuliyet sadece yaptıklarından ibaret değil. İnsan düşünmediklerinden, konuşmadıklarından, yapmadıklarından da mesuldür; konuşulması gereken yerde konuşmaz, düşünülmesi gereken yerde düşünmez, yapılması gereken yerde yapmaz isen mesulsün.

Herkes kaygılardan azad olsun diye, geceyi Feyruz'la kapatıyorum.

Hayat hiçbir şeyin aynı kalmadığına ve her şeyin sürekli değişmekte olduğuna dair bir tanıklıktır. |Suskunlar Meclisi.