Belirsizlik çok yorar. Ya hep , Ya hiç .

Beni anlamıyorlardı. Zarar yok . Zaten beni, daha kimler anlamadı.

Birini sevmeyi bıraktığında, İçinde ölmeye başlar.

İyiyim ama düşünürsem ağlarım.

İnsana imtihan olarak özlemek yeter. Bir şehri, Bir nefesi, Bir sesi...

Duygular asla kendi eceliyle ölmez Mutlaka bi katili vardır...

Bilmezler yalnız yaşamayanlar, Nasıl korku verir sessizlik insana; İnsan nasıl konuşur kendisiyle; Nasıl koşar aynalara, Bir cana hasret, Bilmezler...

Kalbimi alçıya aldırmak istiyorum bugünlerde .. Sahi alçı tutar mı kalp kırığını? Kemik bile aynı yerden tekrar kırılmazken nasıl olur da bir kalp aynı yerden defalarca kırılabilir anlayamıyorum.

elalem değil elli âlem de konuşsa, ben kendimden eminsem, el alkışlar, âlem izler...

Buda geçer diye diye ömrümü yediniz be, yaa benim ömrüm geçti, bunlar geçmedi, geçmedi

"Neye tahammül ettiğine dikkat et . İnsanlara, sana nasıl davranacaklarını öğretiyorsun. "

Fazla samimiyet saygıyı azaltır. Çok sevgi nankörlük getirir. Çok iyilik suistimal edilir. İnsan ilişkilerinde çoklar sorunludur. Denge esastır !

Kibirinizde boğulacaksınız...

Bazı insanlar vardır, Bide "Bazen" insanlar vardır. Bazen insanlara söz söylenmez. Sözü kirletirsin çünkü. Değmez onlara. Susmak lazım.

Ağlamak için gözden yaş mı akmalı? Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı? Sevmek için güzele mi bakmalı? Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı?

Oğuz Atay şöyle der; "Benim hevesimi çok küçükken kırdılar. Sonra çıkıkçıya götürdüler, yanlış kaynadı. Hayatım boyunca yanlış şeylere heves ettim durdum."

Kötü yola düşmüş gecelerden geliyorum. Kusura bakma, Gözlerim biraz kirli. Bu akşam bütün meyhaneleri dolaştım İstanbul'un... Seni aradım kadehlerdeki dudak izlerinde.

Kimsenin senin yanında görünmesine güvenme. Karşına geçmesi için bir adım, Düşmanın olması için bir lafın yeter...

Acıdan delirdiğinizde, insanlar sizin acınızı değil, deliliğinizi görür.

pusulam bozuk kaybetmelerin coğrafyasında kaybettim kendimi ben ki ustasıyım kaybetmelerin kimliğimin, borçlarımın ve hiç benim olmamış aşklarımın peşinde yarım bile kalmadım çeyrek çeyrek dolandım bütün bir yalnızlığın dolaylarında