"Yüzün gülsün diye yaptım sevgilim"

Çağan Şengül'ün "Sevmeyi kendime yasakladım" dediği evredeyim.

Şimdi gitmezsem zamanla "hiçbir şeyim" olur "her şeyim" dediğim.

"Hem ölü hem diriyim, çaresizliğin tarifiyim"

"Bu kez sen yaşa diye ben ölemem"

"Terk ettiğin yerdeyim, yetişmiyor elin"

"İçim acıyor, sana varmadı yol"

"Al elimi koy kalbine, seni son kez duyacağım"

Çağan Şengül gibi; Kafamdan gelen seslerden Aklımdan geçen sözlerden Samimiyetsiz tüm yüzlerden Delirdim, delirdim delirdim ben!

Eğer Çağan Şengül şarkıları dinliyorsan kimseye kendini sevdiremezsin çünkü ince ruhlu birisindir. Anlaşılamayan ruha sahipsindir. Ne yaparsan yap seni üzerler, kırarlar. Onlar seni anlayamaz, anlamaya da çalışmazlar zaten.

"Ne güzel güldün o akşam bana"

Durup dururken dolan gözlerim, titreyen sesim, başımı öne eğişim ve kimseyle konuşmak istemeyişim, bu defa çok sağlam tükendim

"Bir şey var gülüşünde, unutmak nâmümkün"

Bu hayatta mı olur yoksa başka hayatta mı? Evime döneceğim Dışarıdaki fırtınadan ağaçlar çatırdayacak ama içime korku salmayacak Evime döneceğim, sahip olmadığım evime ya da hatırlayamayacağım kadar uzaklardaki evime Çünkü aslında oradayken kendimi hiç evimde hissetmedim.

Ne ölümün hüznü var ne de hayatın neşesi, "Nasılsın?" samimiyetsizliği ile "İyiyim" sahtekarlığı arasında bir yerdeyiz.

"Belki de geçmişe özlem duyan aptallığımın serzenişleriyim"