En ufak bi düşüşte silah bırakan olmadım hiçbir zaman, yapıyorsam zaten inanmamışımdır o davaya. Peki inandığın dava seni silah bırakmaya zorluyorsa onu ne yapacağız?
Eskiden vazgeçişler daha kolaydı. Duygular daha yoğun, amaçlar kanatan cinsten. Gocunmadım hiçbir zaman ne sevgiden ne öfkeden. Artık sadece kimin neyi ne kadar hakettiğini kestiremiyorum. İnsanın kendi yıpranışına bile tahammülümün kalmaması bambaşka bi nokta.