Çoook sevdiğim İtalyan bir şairin (Bruno Tognolini) anne babası boşanmış çocuklar için yazdığı müthiş bir şiir var. Bu güzelliği paylaşmak için tamamını değil ama büyük bir kısmını, uyağını bozmadan çevirmeyi denedim.
İnsanı anlayabilmek için bilinen her öğretide yaşam içerisinde bir dönem "keşke bunları hiç bilmeseydim,ogrenmeseydim" dedirtiyor. Çünkü bilmenin ağırlığı var,bilginin bir bedeli var.
Ne zaman inci küpeli kızla alakalı bi şey görsem aklıma ünideyken cinemaximumda her film öncesi izletilen karaca fine pearl reklamı gelir... yaşlandım gerçekten
en iyi yaş 5-6 abi. yemeğin gezmen kıyafetlerin her şey karşılanıyor. ufaksın ama mal da değilsin. agalarınla takılıyosun paso. okul opsiyonel. gidersen de yemek yedin diye yıldız alıyosun. tek yaptığın şamata. astronot olmak istiyosun. olay budur. zodyakta aslan senesi işte