Dün geceki rüyam, rüyaya hiç benzemiyordu. Gözlerimi açtığımda kendimi ölüm sonrası, karanlık olmayan ama içinde ışığın da olmadığı iki boyutlu saf homojen açık renkli, bana ait gibi görünen sonsuz bir boşlukta yapayalnız buldum ve sordum: Eğer ben buradaysam diğer ruhlar nerede?

Uzayda hayat varsa, uygarlığının varacağı en ileri seviye tüm hastalıkların, günahın ve ölümün kaynağı olan bedenden kurtulmak ve saf bir bilinç halinde yaşamak olurdu. Belki evrende böyle bir uygarlık vardır. Ve biz onların yarattığı bir simulasyonda var olan canlılar olabiliriz

Fizikçilerin, bu evrenin bir simulasyon olduğu tezi doğruysa, ölüm ve hastalık kaynağı bedenden artık kurtuldukları için yaşayamadıkları hisleri bizim aracılığımızla tatmak, yaşamak isteyen, uzayda çok gelişmiş bir uygarlıktaki varlıkların zavallı figüranları olabiliriz biz.

Bizi bir simulasyona yerleştirenler şöyle düşünüyor olabilir; dünyayı yıkan bunca nefretin kötülüğün hiçbir önemi yok, asıl önemli olan sevgi ve iyilik. Aynı bir bahçede, yabani otlara dikenlere aldırmadan, hatta dönüp onlara bile bakmadan doğruca çiçeklere koşan bir çocuk gibi.

Dünyanın böylesi günah ve kötülükle dolu olması dinlerin bir tanrı olduğu tezini çürütüyor fiziğin bu evrenin bir simulasyon olduğu tezini güçlendiriyor. Çünkü ancak günah ve kötülüğün olduğu yerde iyilik hayat bulur, duygu ırmağı gürül gürül akar. Bir mezarda açan çiçekler gibi

Yanlış düşünen bir insanı, doğru yere koyamazsınız. Dünya işte bu yüzden var.

Herkesin yoksul olduğu bir toplumda hiçkimse aç değildir.

Ölüm herkese yeni bir kapı açmaz. Pek çokları öldükten sonra anne karnına, o korkunç hapishaneye tekrar geri döner. Sigmund Freud'un teorisinde anne karnına geri dönüş diye işaret ettiği bir durumu, bu bakışla yeni baştan tekrar okumak gerek.

Gelmiş geçmiş en büyük insan, İsa, "Ben yapmaya değil, yıkmaya geldim" demişti. Bugün de onun yıkmak isteyip de yıkamadığını yıkmadan, dünya bir yıkımdan kurtulamaz.

Ateist kimdir? Tanrıya inanmayan mı? Hayır.. Ateist, puta tapmayandır. Ben bir puta inanmıyorum diyendir. Bu manada ben bir ateistim.

İsa, "Sana tokat atana diğer yanağını dön" dedi. Çünkü bu dünyaya tekrar doğmak, bir tokat yemekten daha korkunçtur. İsa zengine "Git tüm servetini sat yoksullara dağıt" dedi. Çünkü bu dünyaya -reenkarnasyonla- tekrar doğmak, tüm servetini kaybetmekten daha korkunçtur.

Celal hocaya kızacağınıza parklara bahçelere plajlara gidip ne pis olduklarını görün. Ormanları nasıl çöplüğe dönüştürdüklerini görün. Sahillerde çitlenmiş çekirdek kabuk yığınlarını gördüğünüzde insanımızda şempanze geninin baskın olduğu tezine hak verin aydinlik.com.tr/haber/baba-par…

Kapitalizm insanı insan olmaktan çıkardıkça insan da edebiyatın konusu olmaktan artık çıkıyor. Bugün batıda romanların kahramanları artık canavarlar, robota dönüşmüş birtakım insanımsı yaratıklar. Avrupa Amerika'da edebiyat öldü. Türkiye de ise can çekişiyor.

Kendi kendine yabancılaşmış, var oluşuna alaka göstermeyen, geçim kaygısı çeken, ruhunda bir nebze dahi mutluluk kalmamış insanlar arasında ve rahatın huzurun olmadığı yerde edebiyat yaşayamaz. Çünkü insanın bir an durup kendini dinlemesi için de biraz huzura ihtiyacı vardır.

Kutsal kitapta, "Sadaka vermek sevaptır. Yoksullara verilen sadaka size cennet kapılarını açar" diye yazıldığı için, sırf bu yüzden, sadaka vermek tanrılar katında bir iyilik olmaktan çıkarılmıştır. Dolayısıyla sadaka verenler paralarını boşuna harcıyor.

İnsanın cennete gitme uğruna yaptığı tüm güzel şeyler, hatta ettiği dualar, ölümden sonra onu en kısa yoldan cehenneme atacaktır, bundan eminim.