Dünyada ki mal mülk, güzellik, her şey senin olsa, ben onu kıskansam, bana ne faydası var ki? Sen de öleceksin ben de öleceğim.

Kırıntıya hürmeti olmayan Ne bilsin kuşun kıymetini.

Dolabında bir sürü kıyafet olmasına rağmen, bir tişört, gömlek ve pantolona takılı kalan o kişi.

Niye yaptığınız şeyler yüzünüze vurulunca sinirleniyorsunuz ki. Siz yapmadınız mı onları.

Annemin ettiği dualar;

Hınçla sevilmez, döverek terbiye verilmez, aşağılayarak öz güven kazandırılmaz, dalga geçerek samimi olunmaz, bağırarak ikna edilmez, anlayın artık.

İnsanların ne dediğini umursamayı bırakın, çünkü herkes, ne yaparsanız yapın, yaptığınız her şeyi eleştirmekten geri durmayacaktır. Siz yine o çok sevdiğiniz kıyafetlerinizi giyip, o çok sevdiğiniz şarkıları bağıra çağıra söylemeye devam edin.

Yaş ilerleyip cebin para görse de aslında paranın mutlu etmediğini, huzurun geriye sardığını daha net anlıyorsun. Küçükken cebimize çekirdek doldurup mahallede dolanırken, sırılsıklam terleyene kadar top oynayıp, çeşmeden kana kana su içerken daha huzurlu, daha mutluyduk oysa.

Unut demek çok kolay, gel de bana sor bir de..

Ahdımız var, berrak yüzlerine yaş değdiği için..

Sade giyineceğiz, sade bir nikah, sade bir ev, sade bir hayat, sade arkadaşlar, velhasıl sadeliği savunacağız.

Evlenirken bir kere evleniyorum diyerek her şeyin aşırısına kaçmaktan keyif mi alıyorsunuz anlamıyorum. Yarın bir gün düğünde hediye ettiğiniz süslü ponponlu şekerleriniz unutulur ama maddi sıkıntı durumunda eşinize söylediğiniz en küçük söz yıllarca yara olarak kalır, yapmayın.

Annemden aldığım kromozomların baskın olmasından mıdır yoksa öğrettiğinden midir bilmiyorum ama alışılmışa nazaran mutfağa girip yemek yapmaktan, sonra o yemeği bir güzel servis etmekten, üstüne de bulaşığı yıkayıp pırıl pırıl dolaba dizmekten keyif alıyorum. İyi ki varsın Anne..

Sen ve ben gafletini aşıp, biz olmayı başaranların rızkıymış aşk. Biz olgusuna erdikten sonra aşılamayacak engel, çözülemeyecek sorun olmuyor. Çünkü araya benlik girmiyor. Senin ailen, senin dediğin, senin düşüncen olmuyor. Bizim ailemiz, bizim kararımız oluyor, ne mutlu.

Banyodan çıkıp sobanın dibine kıvrılıyorsun. Tellerin de yıkanan okul kıyafetlerin asılı. Yüzün kalan sabundan gergin, yanaklar annenin attığı o muazzam keseden pembe. Hep birlikte oturmuş soyulan meyvelerden yiyoruz, günlerden pazar. Yıl bilmem kaç..

Sorun değil Allah’ım. Her şey yolunda ve ben bir tek sana güveniyorum.

Sen masadan bir tabak kaldırırsın Kadın sana on çeşit sunar.

Sevgimizi doğru düzgün paylaşamayıp bencil davranıyoruz, üzüntümüzü yaşayıp birbirimizin göz yaşını silemiyoruz. Nedir bu birbirimize düşman gibi bakmak, bu kopukluk niye, ne oldu bize böyle Allah aşkına.

Vatan, hizmetlerinden memnun kalmadığınızda kapıyı vurup gideceğiniz bir otel değildir.

Allah’ım. Sen, sessiz, çaresiz, yutkuna yutkuna meramını anlatanlarında Rabbisin, felah sensin..