İnsanoğlu böyle işte sadece sevmiyor diye insanların ekmeğine kan doğramaya çalışıyor
Şikayet ediyor olmuyor
Üstlerine gidiyor dayak yiyor
Sonra mahkemeye veriyor oradaki sonucu hazmedemiyor
En sonunda da adamın işinin en önemli gününde toplumun önüne atmaya çalışıyor
Kurulan cümlelerin, sergilenen tavırların ne anlama geldiği çok açık. Satır aralarındaki mesajları da anlayacak seviyedeyiz. Sessiz kalmak, görmezden gelmek aptallık değil, sadece insani bir tercih.
DSM-5, insan ruhunu etiketler ama insan özgündür. Batı merkezli aynadan insanlık ne kadar görünür? Zaman akarken, çağın ruhunu ıskalar. Normallik dayatması, özgürlüğü yargılar; oysa her ruh, dinlenmeyi bekleyen bir özgürlüktür.