...ale że nie samą frustracją człowiek żyje, namalowałem sobie amfisbenę. To oczywiście nadal w ramach kursu "Ab ovo" — w czwartek mieliśmy przedostatnie, dziewiąte spotkanie. Tematem przewodnim był "remiks", czyli wyciąganie pojedynczych elementów z oryginalnych,

Do warsztatów iluminatorskich w Rychwałdzie został równy miesiąc. Odwiedziłem dziś tamtejszy Dom Pielgrzyma, żeby obejrzeć wyremontowaną salę, w której będziemy malować. Wygląda świetnie, światła ani miejsca nam nie zabraknie. A gdyby ktoś z P. T. Obserwujących miał ochotę

Wreszcie udało mi się dokończyć zaległego cesarza Ottona (u góry z lewej) i mogę pokazać wszystkie sześć główek, na których moi kursanci uczyli się malować średniowieczne twarze.

Czy ktoś z Państwa ma chody u właściciela konta Learn Latin? Bo zablokował mnie i zupełnie nie wiem czemu, a tam wartościowe rzeczy lecą. 😳

Niewiele rzeczy tak mnie deprymuje, jak konieczność zrobienia sobie zdjęcia do notki biograficznej (a z racji zawodu produkuję takie notki z zaskakującą regularnością).

Gdyby ktoś z P. T. Obserwujących był ciekaw jak zostaje się kaligrafem, po co komu talent i jak wywołać ducha, oto wywiad, którego miałem przyjemność udzielić Kopalni Wiedzy.

Już po warsztatach, a jeszcze zanim kolejne projekty nabiorą rozpędu, udało mi się trochę odgruzować pracownię. Widok z części komputerowej na część analogową. 🙂

Jeśli chcemy, żeby ukulele elektryczne brzmiało bardziej gitarowo, trzeba — radzi internet — założyć mu cztery środkowe struny od gitary i nastroić na DGBE. No to zobaczymy.

Ostatnie zagadnienie kursu iluminatorskiego "Ab ovo" nosiło tytuł "W stronę realizmu". Opowiadałem i pokazywałem na przykładach, jak malarze późnego średniowiecza odkryli, że naśladowanie natury to wcale niegłupi pomysł, a przy tym radykalnie odmienili technikę malowania temperą.

Psałterz paryski (Biblioteka Narodowa Francji, MS. gr. 139) to bardzo ciekawy bizantyjski rękopis. Dekoracja malarska stoi na tak wysokim poziomie i tak wyraźnie odwołuje się do tradycji malarstwa rzymskiego, że przez długi czas sądzono, że manuskrypt pochodzi z czasów

Częstotliwość pokazywania moich bieżących obrazków chyba na jakiś czas drastycznie spadnie, bo siedzę teraz nad ciut większymi projektami i ani mogę je pokazać, ani za bardzo jest jeszcze co. Ale zawsze można odkurzyć coś ze staroci. Tu: próbka starszej kursywy rzymskiej, pisana

Jeśli miałbym wskazać żart z najdłuższą brodą na świecie, to chyba właśnie ten. Oto jego najstarsza zachowana wersja (z XIII wieku), a przy tym nieco bardziej wyrafinowana, tekst u dołu prawej kolumny głosi "mimi numinum nivium minimi munium nimium vini muniminum imminui vivi

Oto mój drugi ulubiony średniowieczny klej do złota, czyli... sok z czosnku. Najlepszy jest taki z lekka już nadpsuty, ale tym razem nie mam na to czasu, będę go potrzebował jutro. Tymczasem idę włączyć oczyszczacz powietrza, ciekawe, czy pomoże. 🤪

Fragmencik jednego z "większych projektów", o których wspominałem jakiś czas temu. Zanim wystartujemy z warsztatami iluminatorskimi w Rychwałdzie (do których został tydzień), maluję sam wszystkie tematy, którymi się zajmiemy. Tutaj: sen Lancelota według czternastowiecznej

Dzieciństwo przypadające na schyłek PRLu ma swoje zaskakujące konsekwencje, całe dziesięciolecia później. Na przykład tę: za każdym razem, kiedy jestem na podziemnym parkingu, spodziewam się, że zza kolumny wyskoczy facet z mieczem.