Kendini herkese uydurmak için yontmaya koyulanlar, sonunda yontula yontula tükenip giderler.

Kendini olduğundan az göstermek, tevazu değil, budalalıktır; kendine değerinden az paha biçmek korkaklıktır, pısırıklıktır.

Bir insan olduğumun şuuru beynime vuruyor, karakter sahibi oluşum, gönlümü yüce bir duyguyla dolduruyordu.

Benim bir de adı ölüm olan bir ikizim var. Görmezden geldiğiniz. O kadar görmezden geldiniz ki, hiç ölmeyecekmiş gibi yaşadınız. Hiç ölenlerinizle karşılaşmadınız. Hiç veda etmediniz. O yüzden aslında hiç yaşamadınız.

Hiç kimse durumundan hoşnut değil, ama herkes aklından hoşnut.

...O zamana kadar bana onca yabancı kalmış, onca anlamsız bir biçimde yanımdan geçip gitmiş olan şehir, işte ancak şimdi yaşamaya başlamıştı, ben de ancak şimdi yeniden yaşıyordum, çünkü senin, sonsuz rüyamın artık yakınımda olduğunu seziyordum.

Budalalık hepsi. Umutsuz aşk romanlarda olur. Saçma bütün bunlar. İnsanın kendini bırakmaması, balığın kavağa çıkmasını bekler gibi boş umutlara kapılmaması gerek... yüreğinde aşkın kıpırtısını duydun mu, yapılacak en iyi şey onu ordan kovmaktır.

Özen gösterilen dış görünüş cilalanıyor, dışardan bakıldığında herkes kusursuz. Oysa vicdanlarının derinliklerinde lağımlar, çirkef, kuyuları var. Bu döneme şu nitelemeyi bahşediyorum: Kirli temizlik.

Istırabın derinlerine indikçe sevincimizi kaybetmek korkusu kalmadığı için, yeni bir sevinç başlıyor: Istırabın ilacı ıstıraptır. İkisinin çarpımı: Sevinç.

Biz hayatımızla ilgili planlar yaparken, hayat genelde kendi yaptığı planlarla meşguldür.

Meğer yüksek mevkilerde bulunan, güzel evlerde yaşayan, eğitim almış ve bankalarda paraları olan kişilerin bir matah olduğunu sanmakla ne kadar toyluk etmişim.

Bir gün bu dünyayı geride bırakacaksın. Bu yüzden hatırlayacağın bir hayat yaşa.

Arkadaşlar beni takip edin, doğru yolu biliyorum.

Gülümse.

Yazmak, aynı zamanda susmak demektir. Gürültüsüz haykırmaktır.

Tatilde kollarımın ve sırtımın yanmasından nefret ediyorum.

Bir sevgiyi anlamak, bir yaşam harcamaktır. Harcayacaksın!

Cahil insanlara laf anlatmak kadar zor bir şey yok bu hayatta.

WebTekno gibiyim, elime aldığım sağlam çıkmıyor.

Genç sayılır daha; saçı sakalı ağarmamış, omuzları çökmemiş, belini dik tutuyor. Ama uyuyamadığına da bakılırsa, gençlikten epey uzaklaşmış olmalı.