🔥The 9th Round of Easy Loan, Earn $40 Reward is in progress❗️ ⏰ Promotion Period: January 15th - Feburary 15th, 2025 👉 Register now and check more details at gate.io/campaigns/358

Глупаво е да не можеш да заспиеш, можеби баш ноќва на репертоарот имаш сонување море.

Чудно убава е зградава. Трчаат деца, се смејат возрасни, некој лупа по шницлите за утрешниот ручек, лае куче, плаче бебе... сѐ се слуша и, сѐ е некако убаво, живо, човечко.. А, веќе поверував дека сум остров, Ернест...

Ја познавам повеќе од петнаесет години, службено. Немав никакво мислење за неа, потполно блед лик кој ама со ништо не ми го привлекуваше вниманието. До пред некое време, кога на случајно изговорен збор, се надоврза со приказна. О, боже. Какви души си скрил во луѓето околу нас!

Пролетта љуби преку булките. И крвари, исто така..

Последната шанса ја добиваш кратко пред да докажеш дека не си ја заслужил ни првата.

Да заспиеш читајќи, да се разбудиш и пак да продолжиш да читаш, полека, без грижа на совест дека светот ќе запре ради тоа што ти си одлучила да не учествуваш во него. Како да имам повторно 17 и цел свет, само за мене.

понекогаш сум многу убава само затоа што ти така ме гледаш

Ако ви треба нешто ново за читање, "Неколку тишини подоцна" на Ana Stojanoska, "Тони" на Румена Бужаровска и "Danse macabre" на Тина Иванова, се апсолутна препорака. Браво, девојки!

Кога Македонија би правела селфи, тоа би изгледало некако вака..

Наместо покрај патот, да се родиш покрај езеро и да го гледаш, бескрајно сино и убаво, секој ден. Не е ли тоа доволна причина да постоиш - да те има само за да посведочиш за нечие постоење, нечија убост?

Ќе си нарачаш ѕидни кошници за цвеќиња од Тему, па ќе ги минуваш деновите смислувајќи какви цвеќиња во нив да засадиш и кликајќи tracking. Сакам да кажам, едвајчекањата се создаваат со мерак. Празно е без нив.

Одамна косата не ми била подолга. Никогаш посветла. Си купив чудесно жолт фустан, шарени стаклени камчиња и сијалички во форма на цветчиња за на тераса. А не е ни јуни, да речеш...

Цветаат липите, ја растураат бесрамно својата миризба по парковите, улиците, сокаците, а ти си жив тоа да го видиш, почувствуваш, вдишеш.. Што повеќе?

Колку полесно би се носеле со сето сивило, кога би знаеле дека, таму некаде, во квечерината на денот, нѐ чека прегратка. Убава, топла, "тука сум" прегратка.

Едно вакво попладне, Бог се симнал од сцената, рекол Доста е, не играм веќе, и си заминал од салата.