البته من تاحال به فرمایش کسی ننوشتم که حالا بنویسیم صحرا جان. واژهٔ «خارجی» را فراموش کردم در کنار عکاس و خبرنگار بنویسم که البته منظورم همان بود. خودت اگر درس می‌دهی، من حداقل سی دخترخاله و عمه و کاکا دارم که روزمره در تماسم. دختران جوان و لایقی هستند که همه زندگی‌شان به باد

ترور یک شاعر، خبر اندوهناکیست، اما اندوه‌ناک‌تر از آن، مقایسهٔ سکوت مرگبار «ناسیونالیزم افغانی» در برابر سه سال ستم مستند طالب و های‌وهوی‌شان در یک ساعت گذشته، در واکنش به خبر این ترور است. امیدوارم بزودی «لر او بر» برای خودش کشور مستقلی شود تا باشد مردم در اطراف این کشور جدید

افغانستان انترنشنل اگر به جای بیژن جان یقین، بیژن جان قندزی یا فیروز جان قندزی ره برنامه می‌داد، محتوا در یک سطح بود اما حد اقل وسطش یک دنبوره خو می‌شنیدیم دل ما خوش می‌شد. Bejan Yakin | بیژن یقین خلاصهٔ شش سال مقاومت مردم افغانستان به رهبری استاد ربانی و فرماندهی احمدشاه مسعود توسط این

از فرمانده خالد امیری بخوانیم.

سه سال از سپرده شدن افغانستان به طالبان گذشت. واقعیت این است که روایات ما دیگر حتی میان خودمان خواننده ندارد. همه قصه‌ها تکرار مکررات شده و جذابیتش را از دست داده است. هرکسی که در اوایل سقوط از افغانستان به اروپا و امریکا پناهنده شد، حالا زندگی‌اش در حدودی روی روال افتاده و

راشد و رفقایش دو سال است که پیهم با طالبان در‌ محافل و ادارات، گاهی با لنگوتی و گاهی با دریشی عکس نشر می‌کنند. نفهمیدم چطور تازه یک تعداد مردم به این عکس‌های نو حساسیت و واکنش نشان دادند. یا اینکه غیرپشتون‌ها راه توجیه گم کرده اند و پشتون‌ها‌ تازه به‌ هوش آمدند و متوجه شدند که

آیا اعتراض زیر هشتک «صدای زن عورت نیست» درست است؟ اعتراض با آوازخواندن، کار قشنگ و شجاعانه‌ای‌ است. چون آوازخوانی زن در هر سیستم و خانواده‌ای در افغانستان جرم حساب می‌شود. اما ما باید مواظب هر قدم و قلم خود باشیم و تاثیر آن را بر ذهن مخاطب قبل از هرچیز دیگری، بررسی کنیم. من هر

احمد شاه مسعود فمینیست که هیچ، حکومت اسلامی چیزی فراتر از برداشت خودش از اسلام به زنان قائل نبود. برداشت اسلامی را به این دلیل نوشتم که در حکومت مجاهدین دختران به مکتب و دانشگاه می‌رفتند و من خودم تا صنف چهار را زیر چتر همان نظام به مکتب رفتم. دختران همسایهٔ ما دانشگاه می‌رفتند و

احمدشاه مسعود طبعاً اولین فرد نبود که باور داشت ما هم ظرفیت، هم صلاحیت و هم حق داریم برای هر مقام و منزلت سیاسی و اجتماعی در قالب یک نظام عدالت‌محور سهم منصفانه داشته باشیم اما او از محدود کسانی بود که برای این باور ایستاد، مبارزه کرد و میانهٔ همین راه جانش را داد. ما از او، از

سخت‌ترین کار، «دوباره» باورکردن یک آدمه! …

حقیقت این است که وقتی فرمانی در مورد زنان صادر می‌شود من بیشتر خشمگین می‌شوم تا فرمانی در مورد قیودات بیشتر بر پیروان مذهب تشیع. حقیقت این که‌ من با کشته شدن هر انسانی خشمگین می‌شوم اما آن خشمی که در کشتن تاجیکان حس می‌کنم، جنسش فرق دارد. حقیقت این است که من هرگز «هزاره» بودن

اسکرول نکن! به #زندگی ت برس … وقت کمه!