فکر کنم الان ۴ سالی هست که بدون حجاب می‌رم بیرون و همچنان ذره‌ای از اضطراب و ترسم کم نشده. همه همینیم. هنوز گوشه گوشه‌ی شهر، مأمور هست. هنوز هم عرفی وجود داره و اگه ازش فراتر بری، هرزه‌ای. هنوز توی خیابون امنیت نداریم؛ نه فیزیکی و نه روانی. حجاب آزاد نشده، ما شجاع‌تر شده‌ایم.

از اینجور جادوها خوشم میاد. جادو باید برای جادوگر هزینه داشته باشه.

من زیر مانتوی بلندی که برای دانشگاه می‌پوشم:

Persian Rugs

هیچکس مسئول نجات دادن شما نیست اینو بپذیرین.

بجای کنسل کردن کومان اول ممد افشارو رفیقاشو کنسل کنید کسخلید بخدا

یک‌روزی در توهم “آدم خوبه” بودن همتون جون می‌دین.

داشتن یک دوست صمیمی سمی از شکست عشقی واقعا بدتره.

یک‌روز عادی در جمعه‌بازار پروانه:

حس می‌کنم همه اون بیرون جالبن جز من.

واسه نظر دادن درمورد استایل این زن، متاسفانه زیادی شهرستانی هستین. ست لینن ارزونتونو بپوشین و کم کسشر بگین.

زن زندگی آزادی تنها نقطه‌ی باشکوه ایرانی بودنمه. تا ابد بهش مفتخرم. تا ابد افتخار میکنم که بگم من از سرزمین زن زندگی آزادی‌ام.

“زن زندگی آزادی” امیدی تو قلبم به وجود آورده بود که هیچوقت هیچی نتونست حتی شبیه اون حسو بیاره. آخرین امیدم به زندگی بود.

«می‌خواهیم که در خیابان‌ها «آزاد» باشیم، نه شجاع»

بنده وقتی دختر‌های خوشگل بهم می‌گن خوشگل:

سیب سرخ و شغال واقعی فقط رابطه این دوتا.