Nilgün Marmara'nın “her şeyi yazmıyorum, korkuyorum. yazarsam çok dağılacağım gibi..” dediği yerdeyim.

O bizim kavuşmalarımız ah yarim Mahşere kaldı

"tüm şehir şahit büyüdüğüme"

"şimdi senin o durgun ve her şeyden çekilmiş halini bir yaşam tembelliği zannediyorlar."

kapımı hiç kitlemedim

Olmasam da olurmuş gibi geldi hep. gerçekten olmasam da olurmuş biliyor musunuz bu his benden koca bir hayat çaldı.

sevildim mi kararsızım

ona gider yolum içim gibi

sevgilim, sana çiçekli yollardan gelinmez ama dikenlerin canımı çok yakıyor.

köşeyi dönsem ölüm düz gitsem hayat

sevgilim, sesini duymadan geçen günlere ömür denilir mi

eve dönmek.

kendinizi cok fazla önemsiyorsunuz

benim neşemi öyle söndürdüler ki yaşamak için kendimi yakmaya başladım yeniden tütebilmek adına

tek derdim bana bakan bir çift gözün parladığını görebilmek

beni seversin sanmıştım

eşeğe altın semer vurmuslar eşek yine eşek yani demem o ki çok da şey yapmayın

14 Aralık.

Bir daha hangi ana doğurur, senle beni, birbirimiz için.. Ahmed Arif