مثل فانوسی که هزاارشب ، برای دریاانوردی که هرگز بازنگشت، روشن مااند...!

. "مستم کن آن چنان که ندانم ز بیخودی در عرصه خیال که آمد کدام رفت..." 🍷🚬

بنظرتون اینکه صندلی مترو رو به کسی ببخشین کار درستیه ؟

🌱 سَل تی تی 🌱 چشم تو هر زاهدی را مست و افسون میکند کافر و دیوانه و رسوا و مجنون میکند #بداهه

چقدر پنجرهٔ بسته هست در روحم چقدر شاعرِ سرشارِ بی‌دهن در من شب است و رایحه‌ٔ ماه منتشر شده‌است برقص صوفیِ معصومِ بی‌بدن در من! #کبری_موسوی

پوف... روابط انسانی واقعا انرژی‌برن. کاش پلاتیپوس بودم.

علاقمندان انیمه کارتون پرایمال را تماشا کنید خیلی قشنگه

شب شد غمت به گوشه چشمم ستاره شد... #معصومه_صابر

زیر لب چند توان رفت به قربان کسی؟

امشب، می‌خواهم در آغوشت تمام جهان رو فراموش کنم ...

هفته بعدی یکی از مهم ترین بازیای فصل رو پیش رو داریم اونم با تیم تا دندان مسلح سه پاهان گرفتن سه امتیاز خیلی مهمه ولی خب با این شرایط واقعا سخته #اخراج_درویش و #تحریم_بانک_شهر و بالانشینان به هدفتون رسیدید و ترمز پرسپولیس رو کشیدید

هوشمندترین آدم‌ها آن‌ها هستند که روش التیام خود را پیدا کرده‌اند.

تو را که میبینم تمام جانم جمع میشود در چشمانم و می ایستد به تماشایت ...

َꪑꪖꪹꪗ زنی از دوردست شب آمد زنی از انتهای فصلی سرد آمدو بابغل بغل احساس شهر ما را پر از تغزل کرد  او که بود اوکه در شبی ابری خاطراتی ز جنس باران داشت او که در قحط سالی خورشید یک سبد آفتاب گردان داشت _سعید بیابانکی

دل شب، همیشه یه جایی برای پناه بردنه. وقتی چراغ‌ها خاموش می‌شن و خیابون‌ها خلوت می‌شن، آدم می‌مونه و خودش و تنهایی توی این لحظه‌ها پررنگ‌تر می‌شه؛ انگار همه‌چیز یادآوری می‌کنه که چقدر جای یه نگاه گرم' یا یه آغوش' امن خالیه...

تنهایی هم گاهی تلخه، چون نبودِ محبت رو پررنگ‌تر می‌کنه. همون محبتی که دل آدمو نرم می‌کنه، آروم می‌کنه، نفس کشیدن رو شیرین‌تر می‌کنه... "درون ماه"

پناه‌ باشیم‌ برای‌‌ تمام‌ کسانی‌ که‌ از‌ دور‌ قوی‌ و بی‌نیاز‌ هستند ...

خودم تنها تنها دلم چو شام بی فردا دلم چو کشتی بی ناخدا  به سینه ی دریا دلم تو ای خدای مهربان تو ای پناه بی کسان به سنگ غم مشکن دگر چو شیشه ی مینا دلم تو ای خدای مهربان….

زمان خیلی وقته که داره عبور میکنه؛ ولی نه من رو با خودش بُرده نه اتفاقایی که برام افتاده رو.

چند روزه سایه‌ی یاس از صبرم وسیع‌تر شده. خونه رو برق انداختم، حتی برای اولین بار مربای انجیر درست کردم… اما چرا ریست نمیشم؟! چرا امید برنمی‌گرده توی دلم؟!