Son umut kırılmıştır, Kaf Dağı’nın ardındaki. Ne selâm artık, ne sabah… Kimseler bilmez nerdeler Namlı masal sevdalıları. Evvel zaman içinde, Kalbur saman ölür. Kubbelerde uğuldar Bâkî, Çeşmelerden akar Sinan. An gelir — Lâ ilâhe illallah — Kanûnî Süleyman ölür. Attila İLHAN

İlhan Şeşen de gitti... Eksiliyoruz... En güzel tınılar birer birer gidiyor aramızdan... Saygıyla, minnetle...

Toprağın çiçekler koksun sevgili #ilhanşeşen

Uzun bir versiyonu olsa sıkılmadan dinlerim.

Hayat en beklenmedik yerlerde yolunu bulur…

Eminim Bilecik Sayın Vali Şefik AYGÖL ‘ü çok özleyecek. Ve yine eminim Tunceli yeni Valisini çok sevecek. Yürekten kutlar ve başarılar temenni ederim.

Memleketimin neresine üzüleceğimi şaşırdım. Geçmiş olsun :( #Malatya

Bu anı, ikisi de asla unutmayacak.

Köpek, hayatını kurtardığı geyik yavrusuyla dost oldu… O günden beri ayrılmaz ikililer. 🥰

Küçük kızı okuldan, babasının tasarladığı arabayla ailenin köpeği alıyor.

☕️...

Derme ilkokulunun hemen yanındaydı Depremden evvel. Evden çıkar Rahmetli Zeki ustanın tezgahta olduğu yıllarda dürüm yerdik. Her zaman söyler daha iyi kebap yapılamaz. Zeki usta hem tezgahta durur hem o dönem iktidar olan Anavatan partisinin il başkanlığını yapardı. 90’lar..

Tatlı mı Tatlı Yavru Keçiler ve Kuzular❤️

Bir ışık lazım.

Zihnini aç, eksiltip yoran ne varsa bırak kenara. Birini senden çıkarınca nefes alabiliyorsan, özgürleşiyorsan: Ayrılık vakti çoktan gelmiş demektir.

✅ Bilecik yolculuğumuzda bizi asla yalnız bırakmayan mesai arkadaşlarıma, bu yolculuğu sizlerle buluşturan basın ekibime ve değerli hemşehrilerime çok teşekkür ediyorum.🙏

Çocukken doğum günü nedir bilmeyen bir nesil de var…

Yağmurlu bir havada, şemsiyeli bir masada oturup yemek yiyen sevimli sincap.🐿️

“Ben, yükünü omzunda değil, ruhunun izinde taşıyanlardanım. Atalarımdan devralınan acıyı inkâr etmedim, dönüştürdüm. Ne suskunlukla çürüdüm, ne öfkeyle yandım — ben, çözmeyi öğrendim. Artık zincir değilim… halkayım; bağlayan değil, tamamlayanım. Kaderin ilmeğini kendi ellerimle

Freud der ki: “İtiraf edilmemiş hiçbir his, asla ölmez.” Bu böyledir. Bilinçdışı dediğimiz çöplük — tamamen ertelenmiş, bastırılmış hislerle doludur. Hepsi, orada öylece nefes alır ve bekler. En alakasız zamanlarda — rüyaları ve mutlu anları mesela — aniden çıkar ortaya.