"gittikçe daha az evindesin"

hiçbir yere ait hissedemiyorum savaşa devam

“seni manyak özledim”

en konuskan ve en sessiz halinin karsindaki kisiye bagli olmasi hakkinda

ne avukatım ne değilim ne stajyerim ne değilim bilin bakalım ben neyim

tecrübelerime dayanarak söyleyebilirim ki en konforsuz ağlama stili ders çalışırken ağlamak. ders çalışmak zorundasın kitapların falan ıslanıyor yazıları göremiyorsun ama görmek de zorundasın korkunç

bekir ne istiyorsun, gerçekten ne istiyorsun bekir

pervane olan kendini gizler mi alevden

son sürat sana doğru koşarken beni vurdular sen vurdun demiyorum ama beni vurdular

her şeye sıfırdan başlama işini fazla ciddiye aldığım için bugün Erzurum’dan temelli ayrılıyorum

“Kadınlar yirmili yaşlarına gelmeden önce bin kez ölmüşlerdir. Şu ya da bu yöne gitmişler ve engellenmişlerdir. Engellenmiş umutları ve düşleri de vardır. Aksini söyleyen hala uykudadır.” Kurtlarla Koşan Kadınlar, Clarissa Estes, s. 398

bir gün yorulursun yol bile olsan denize kadarsın sel bile olsan olmaz ya dikensiz gül bile olsan güller hep tomurcuk kalır zannetme

travmalarımı travma edinen dostlarım 🤝🫶🏻🥹

neresi benim yerim bilmiyorum. nerede durmalıyım, nereye gitmeliyim, bilmiyorum. sanki herkesin bir yeri varmış, herkes sığmış şu dünyaya da bir ben ait olduğum yerimi bulamamışım, bir ben sığamamışım dünyaya gibi hissediyorum.

“Ey yükselen yeni nesil, istikbal sizindir. Cumhuriyet'i biz kurduk, O'nu yükseltecek ve sürdürecek sizlersiniz.” 29 Ekim Cumhuriyet Bayramımız kutlu olsun!

varmak’