Anne ne çok gidenimiz olmuş bakıyorum her yanımız kasvet.

Çok küçüktüm elimde ufak bi valizle çıktım ben evden. Pes ettiğimden değilde pes ettiklerinden döndüm mutlu senaryolar oynamak için. Mutluyu oynamayı zafer sandım anne.

Her şeyi bi kenara bırakıp ölüm var ölücek kızdığım her insan diye düşünüyorum. Sonra diyorum ki belki ben daha ölcem. Onların vicdansızlığı benim vicdanımı öldürüyor.

Remember , you don’t know me.

su sızmayan aramız şimdi deniz manzaralı..

açıkçası, seni çok özledim. ama; içimde neleri kırdığını bilseydin, sen bile, bir daha seninle konuşmak istemezdin…

Nerdeyse 10 gün sonra 28 olcak yaşım. İçimde 12 yaşlarına ermemiş bi çocuk var. 70 yaşını geçmiş umutlarım var. 35 gösteren bedenim var. Hislerim 52 yaşındaki babam gibi.

Sanki hiç anlaşılmadım

Beni bir tufana karıt tozan eğledin. Bahar güzümü hazan eğledin. Saylara dolusu yazan eğledin. Sende gününü gün eğledin.

Şair ne güzel demiş “ Yazan kalem siyah benim kaderimi. Kimseler anlamaz perişen hâlımı.”

+ Savaş bitti mi? - Bitti. + Sen mi çekildin yoksa savaş mı bitti? - Benden başka savaşan yoktu.

onunla olmadi ama olsaydi en güzel onunla olurdu’ kabullenisi..

Kendimi çok eksik hissediyorum

Bir pamuk ipliğine bağlı sökülüyorum.

open.spotify.com/track/0pqAT0vx…

Yirmili yaşların sonundayım , nefesim benimle atmış yılın tozunu yutmuşcasına savaşıyor.