...ördüğün duvarda bi kapı açtığın her anda hayatın sana neden duvar ördüğünü tekrar tekrar hatırlatması.

-güven Sen benden,gözüm kapalı sırtımı bir duvara yaslamanın,şüphe uyandırmayan rahatlığını çaldın. Bundan sonra,kale olsa da ardımda bir önemi yok.

Olmaz denilen şeylerin bi tek bana olmadığını gördügümde bi şeyleri istemeyi bıraktım.

İmkanım olsa sana güzel bir geçmiş te alırdım,burulmazdın en azından.

Cılız bir ışığı göz kamaştırıcı bulacak kadar abartmayı severim.

Bir şeylerin başkalarına ne kadar kolay ama bize gelince ne kadar zor olduğunu görünce artık o şeylere karşı aniden gelen ağır bir vazgeçiş sarıyor etrafını.

…ama yaralandığımdan beri, hiçbir şeyi aklımda tutamıyorum,herşey siliniyor.

Elimi uzattığım şeylerin kurumasına alıştığımdan bir şeyleri sulamak içimden gelmiyor.

Artık güvenmem dediğin yerde kendine güvenip kalkıyorsun artık sevemem dediğin yerdeyse en çok kendini

Kendimi bulduğumu sandığım sende aslında kendimi kaybetmişim.

Herkes yaratıldığı gibi dikiyor başını,siz ezelden kambur olansınız.

Sıcağı sıcağına anlayamıyor insan,kurşunların yerini zaman söylüyor.

Mutluyken verdiğiniz her sözden dara düşünce vazgeçtiniz.

Rahat vicdanın rahat yastık olduğu hayatta,bize yine güzel uykular kaldı size de Allah sabır versin

Fazladan tek bir söz söylemeden çekip gitmek lazım bazen, öncesinde yaşanan her şeyi zirvede bırakmak için.

Size,manzaradan şikayet etmeden önce,pencerenizdeki kirlerle yüzleşme cesareti diliyorum.

Ne doğru kişi yanlış zamanı,ne de doğru zaman yanlış kişiyi telafi edebiliyor.İnsana da bu denk gelişsizlikte bocalamak kalıyor.

ne çok giden olmuş öyle dört yanımız hasret.

Kendi yolunu bulamayan bütün yolları boşa yürür, ben eve dönüyorum.

tek tek düşüyor bütün güzel tablolar, zaten ondan sonra o duvarları farkediyoruz