ey tâlip, kendini tedkik et; eğer sende Hakk'a karşı bir hiss-i aşk ve muhabbet varsa, bil ki Hak senin âşıkındır..

Ahmaklık kahr-ı ilâhî eseridir!

bir muhitte ehl-i dün­yâ ve ehl-i zâhir çoğaldığı vakit ehl-i bâtın ve ehl-i hak ihtifâ ederler ve hakâyık-ı ilâhiyyeden bahsetmez olurlar.

aklın âlem-i hakikate doğru yürüyüşü "düşe kalka" tabirine mutâbıktır. yol, düşe kalka yürünür. ahmed avni konuk

âgâh ol! hak teâlâ'nın çok kahır tûfanları ve lutuf gemileri vardır.

hak teâlâ dervişlerin semâ'ından ve beşâretinden ve hâl-i vecd ve hurûşlarıdan dilediği şeyi kulağa eriştirir.

sûfîlerin kaidesi böyledir – biri vecde gelince diğerleri de ona uyarlar.

âgâh ol — sûrette müşterek olanların mânâda müşterek olmaları lazım gelmez!

insân-ı kâmile hased eden bir kimse âleme hased etmiş olur: ve bu hased ise, onun hayât-ı insâniyyesinin ebedî ölümü olur.

hadîs-i şerîfte "rüzgara söğmeyin; zîra o, nefes-i rahmandandır" buyrulur – gâh dostça ve gâh düşmanca eser.

insan kalbinin meyl ettiği şeyin kölesidir.

ey sâlik! kendinin mevhûm olan varlığından ve benliğinden kurtulup yokluk deryası içinde durmak için çalış ve sana yokluğu tâlim edecek bir üstâda hizmet et!

sen örümceksin, işin gücün sinek avlamaktır. ben sinek değilim ki beni avlayabilesin!

ham meyve olmuş meyvenin haline yabancı olduğundan, insân-ı kâmilin halini söz ile insân-ı nâkısa anlatmak kâbil değildir.

beyt-i hz. pîr: işaret söyleyici olan mansûr, halk tarafindan dâr ağacına geldi / benim esrârımın sertliğinden ve şiddetinden dolayı, beni hallâc dâr ağacına asar.

insân-ı kâmilin bir mânâsı da kâmil olan ve tamamiyle gören gözbebeği demektir.

firavun'u firavun yapan ancak irâdesinde teferrüd* arzusudur. *kendi başına olma, bağımsız olma, yalnız olma, herkesten ayrılma.

ne vakte kadar kendini cihânın hakimi ve efendisi sayıp duracaksın!

nefislerine düşkün olan kimselerin evvelen sıhhatleri bozulur ve çabuk ölürler; ve yaşayanlar dahi mâlül olarak yaşarlar. bu helâk-ı sûrîdir.