“Nasıl da yaşatırsın. Kaç bin kere söyleyeyim, öyle yaşatan, öyle sevdirensin ki… Seni tanımak, seni bir kerecik bile görmek, milyarla yıl yaşamaktan daha dolu, daha hazlı ve daha değerlidir.” (sf: 20) Leylim Leylim Ahmed Arif'ten Leyla Erbil’e Mektuplar

“Elim erse, ayağım tutsa, seni bütün cihanın görebileceği bir kuleye çıkarır ve bağırırdım: ‘İşte, insan buna derler! Böyle olmağa çalışın!’ İki milyar beş yüz milyon âdem evlâdının seni tanımalarını, öğrenmelerini istiyorum, anlıyor musun?” (sf: 47) Leylim Leylim Ahmed Arif

“Bir daha dünyaya gelsem aynı hayatı, daha bir ustaca ve korkusuz yaşarım. Ama bu sefer seni tanımakta gecikmem! İlk işim o olur.” (sf: 66-67) Leylim Leylim Ahmed Arif'ten Leyla Erbil’e Mektuplar

Bir tane Ahmed Arif dizesi vardı.

“Galiba,tek çıkar yol sana durup dinlenmeden yazmak.Hoş,bütün işim,seni düşünmek ya!”(sf: 69) “Ölsem bile,mutlu ve yiğitçe olur bu iş.Şaşkınım,beni böyle yarattığın için sana nasıl teşekkür edeyim bilmiyorum Leylâ”(sf: 111) Leylim Leylim Ahmed Arif'ten Leyla Erbil’e Mektuplar

“Canım Benim, Bilir misin, “canım” dediğimde içimden canımın çıkıp sana koştuğunu duyarım hep.” (sf: 118) Leylim Leylim Ahmed Arif'ten Leyla Erbil’e Mektuplar

Binlerce yıl sağılmışım, Korkunç atlılarıyla parçalamışlar Nazlı,seher-sabah uykularımı Hükümdarlar,saldırganlar, haydutlar, Haraç salmışlar üstüme. Ne İskender takmışım, Ne şah ne sultan Göçüp gitmişler,gölgesiz! Selam etmişim dostuma Ve dayatmışım. Görüyor musun? Ahmed Arif

“Şimdi burada güzel bir şafak. Gene uykusuz, mutsuz, tedirginim. Sana yazmak, yazmak, yazmak istiyorum…Seni bütün şafaklarda, evrenlerin o ıssız ihanet saatinde öperim. Ve sen geçersin içimden.Bitmek bilmezsin”. (sf: 146) Leylim Leylim Ahmed Arif'ten Leyla Erbil’e Mektuplar

Gün ola Devran döne Umut yetişe Ahmed Arif