Allah’ım beni sana yaklaştır.

Hiç insan sevmiyorum, sadece kibar olmaya çalışıyorum yanlış anlamayın.

İnsanlar sesini duyar, Allah ise kalbini duyar.

Derin düşünüyorum ve bu beni boğuyor.

Nasıl olacak diye düşünüp durduğum tüm meselelerimi sana emanet ediyorum Allah’ım.

Bir bakmışsın hayattan keyif alan biriyim, Bir bakmışsın dipsiz kuyuda gibiyim…

İyilik olsun diye yaptığım her şeyi şimdi görevimmiş gibi üzerime yüklüyorlar.

Bu da bir imtihan biliyorum, fakat bu sefer çok ağır geçiyor.

"Muhakkak ki, her zorluğun ardından bir kolaylık vardır. ” İnşirâh suresi 5

Bir anın değerini, bir anı haline gelene kadar anlamazsın.

Çünkü bazen kimseyle, hiçbir şey hakkında konuşmamak daha iyidir.

Belli etmedim ama göğsümün en ince yerine döküldü bu imtihan…

Zayıf olduğum için değil, Allah’tan korktuğum için iyi olmaya çalışıyorum.

Bir gün umut doluyum, ertesi gün nefes almak bile ağır geliyor.

Duygusal olmayı kendine yediremediğin için öfken ön plana çıkar. Bazen ağlıyacağın meseleleri bile sinirlenerek bastırırsın.

İnsanlar sadece sesini duyar. Ama Allah kalbinde ki sessizliği bile duyar

Gönül isterdi ama gönül de yoruldu istemekten

bazı şeylerden kaçarken siz beni geziyor sandınız

Birine arkamı dönmem çok zor ama başarabilirsem bir daha kafamı çevirmem.