Tek taraflı çabalar insanı yorar

Sen dağıttın bak ben topluyorum kendimi

Her acı büyütür içindeki çiçeği

Sırtımı yasladığım duvarların üstüme yıkıldığını gördüm

Çok şeyden vazgeçirdiniz

Uzaktan iyi insanlara benziyorsunuz uzakta kalın

İnsanları öfkeme layık bulmuyorum

Kalbimi kırdı ama gözümü de açtı

Gün gelir ihanet eden sadakat ister

Umut herşeyden muaf

Yaralayan şeyler öğreticidir

Zordu ama sorun değil , beni inciten her şey beni yarattı

Yine gece oldu

Şimdi değilse ne zaman ?

Herkes hata yapar ders çıkarttıysan sorun yok

Kırk cümle kuruyorsun ,ağzını açmadan vazgeçiyorsun .incinme değil bu ,insana olan inancı yitirme

İnsanın toparlanması için dağılması gerekiyormuş

“Duyduğu ateşi tarif edebilen yeterince yanmıyor demektir” diye bir söz okudum, Dert büyüdükçe kimseye anlatamamak bu yüzden işte .

Kimsenin iyileştiremediği ama bundan sonra da yıpratamayacağı o kızsındır