Acıya tutundum, hayatı biriktirdim ve yazdım.

Aşka aşık olduğumda hayatın neden siyah beyaz olduğunu, insanların renk körü olmadığını, renklerin kendilerinin kör olduğunu anladım.

Onun şemsiyesi vardı, görünüşe göre ıslanan ve hırpalanan tek kişi bendim.

Soğuk kış gecelerinde, evlerin bacalarından mutluluk dumanları yükselirdi ve ben sadece seyrederdim. Katılamadığım hayat, ellerimin arasından akar giderdi. Ay ışığından bile mahrumum; güneşin ışığı bana yansımıyor. Dışarıda aydınlık bir sabah olsa bile, hep karanlığım. Karanlığın

Şiir, hayatta yarım kalanın imgelerle tamamlanmasıdır.

Fincanı amansızca karıştırıyor belirlenmişlik, çile ayrılığa vurduğunda dayanılmaz oluyor. İsyan edesim geliyor, ayrı tenlerdeki psişik tecelli bu mu?

Sen, kahvenin kaynar suda süzülüşüsün, şeker olup sana karışmak, senden içeri girmek.

Bir çocuğun niyetinin saflığı, bir bilgenin içgörüsüyle birleştirilmelidir.

Kıskançlık Senfonisi Rüzgar, ağaçlar ve ilham seni kıskanıyor.

Sonbahar akşamında gülümseyen bir yüz gördüm ve seni sensizlikte öldürdüm

Her şeyin zıddı ile kaim olduğu dünyada hayat siyah beyazdır zira Hayy câmi-ül ezdaddır

Doğunun kayıp siluetinde, babasıyla okula yürüyen, babasının yolda öldürüleceğinden endişe eden masum bir çocuğun yüzüydüm.

Bitmeyen Kavga

Belirsizlik yorar

Buğulu gözlerinde bir hüzün var, gamzelerin eskisi gibi gülümsemiyor artık. Olgun acılarınla ​​susmuş dudakların artık şarkı söylemiyor. Sanki ay, yıldızsız bir gecede yüzünü örtmüş de sen bu ruhsuz dünyada üşümüşsün gibi.

Sen ve görünmeyen sarı saçın, süpürür içimi gecenin gizeminde. Ayrı dünyaların insanı iki çocuk, ulaşılmazlığın ızdırabı. Ve gözlerin mavi patikaların yarı, bir o kadar tehlikeli bir o kadar derin. Dalıp gitsem senden içeri, karışsam sendeki sonsuzluğa, sendeki sensizlikle hemhâl

Uğruna dökülen gözyaşıydım mahzun bakışların ardından, sense küçüğüm yüreğinin sesini duymaktan mahrumsun. Hatırlasana benim bendeki halimi, yüz nehrindeki seyrimi, nasıl da süzülüyordum yanaklardan yere düşmek için. Sen beni bende bile görmedin, öylesine bir baktın o kadar, oysa

Bir kızıl dudaktır hikayenin konusu, masumiyetin ve arın sembolü, yaslanan küçük kız, meraklı, beklenti dolu gözler. Bir istektir beklentinin sebebi, fikri soygunluk, eller geride saf bir umuş, gözler davetiye çıkarmakta. Ve gerçekleşmeyen bir buse, ihanetsiz düşünüşle vazgeçiş,

Ver ey yar, ver de elindekini sorgusuzca içeyim, sonunu düşünmeden bir yudumda dikeyim, tadını hesaba katmayarak. Sarhoş oldum içtiğimden, içtiğim alkolsüz de olsa, sanki aşk şarabından içtim, doyasıya, kana kana. Ben hiç ayık gezmedim ki, aşkın alkoliğiydim ben, ne olur bir