Evangelion 🦪

5 yıl sonra kendimi gördüğüm sahne

"savaş bitmiş ben nöbette unutulmuşum"

bana kitap okuyacak birini bulduğumda karşılığında en sevdiğim kitapları okutturacağım

niye kendini saklıyorsun ki bugünün içersinde

"korkardım... çok iyi hissettirmesinden ve sonra uçup gitmesinden."

"Süreyya'yı serâda değil, semada aramak gerektir"

Prag'daki Süreyya <3

bu balkonda ne overthinklenirdi

"sarı yaprakların dağılmasını üzülerek izliyorum"

"-Geceleri yıldızlara bak, özlem dolu mesajlarımı taşıyacaklar sana. - Ya yağmur yağarsa?" Ne desem bilemedim. Yağmur sahiden de mesajları ıslatır, hüzne boğar, ayrıca geciktirirdi.

aynı filmleri izlemiş aynı kitapları okumuşuz

You must live

insan geçmişteki güzel anıları mutlu olmak için düşünür. sonra o güzel anların geçmişe ait olduğunu farkeder. bu yüzden geçmişteki güzel anılar da kötü anılar gibi insanın canını yakabilir.

sakin, serin yürüyüşler my love language

Eşari biri aşık olursa

seni tanımadan önce ağaçların çiçek açtığı ve yaprak döktüğü mevsimleri hep kaçırırdım

bir şeyden korkmak, biraz da onun geleceğini beklemektir.

Gel gör ki, ruhu ıztıraplarla harap olmadan evvel tanışmış olsak gönüldeşim kılmaktan pek mutluluk duyacağım bir adam buldum