Bir ilişkiden , bir yerden, birinden, bir durumdan gitmeniz, bitirmeniz , kesmeniz gerektiğini bildiğiniz halde yapamıyor, hayata güvenemiyor, “ben emek verdim, çaba verdim, şunu bunu yaptım” diyor, o kavramın veya kişinin sizin için bir nimet olduğunu düşünüyorsanız, gelin size
bazı günlerin bazı anları var, sadece balkonum, balkondaki koltuğum, masanın üzerindeki içinde mum yanan fenerimin şahit olduğu anlar. sonra yollar. geleni karşıladığım, yolcu ettiğim. anlar
güvendiğim her yerden hayalkırıklığı yaşadım eninde sonunda, tamam öğrendim bu sefer olmayacak dedim yine kalp kırıklığı, evet herkes yalnızdır, evet o duvarlar indirilmemelidir
herkesin beklentilerini karşılamaya çalışmaktan, halledebiliyomuş gibi gösterip hiçbir boku halledememekten, kırılmadık bi şu noktam kaldı derken o noktanın da içinden geçilmesinden çok yoruldum artık, canımı mı istiyolar benden anlamadım, eğer öyleyse baya az kaldı çünkü