Hicbir şey istemedim seni istediğim kadar

Sana böyle uzakken seni bir daha sevdim.

Benim adım Tuğçe soyadım orhan insanı derde sokan

Ağlasam da sonunda gülebileceğimi umut etmeyi öğrendim. Çünkü anladım çiçek açmak için önce gömülmek gerekirmiş.

Hayat bayat

Geceler zehir geceler kara Uçasım gelir kanadım yara

Ne bu dertler kalıcı ne de bu ömür

sen benim istek parçamdın ama ezana denk geldin

Biri vardı... kendi kendini yok etti

Kalbinin kuşu uçmuş

Şu saatten sonra bu kalbi durdururum ama asla kırdırmam

Bu memleketin bir kahvesi, bir de kahpesi bitmez. Hatır kahveye, satır kahpeye yarasın.

Mutlu etmeyen Meşgul etmesin

İçimiz yanar ama yüzümüz güler

Önceden yakının olan insana Acaba yazsam rahatsız edermiyim hissi... boktan

Hiçbir şey yokmuş gibi davranıyorum ama birtakım şeyler baya ağrıma gidiyor

biz ne kadar değişmişiz öyle ayan beyan diklenirken hayata

Galiba benden bu kadar...

Yüreğinden yaralı bizim hikayemiz

nereden baksan rezil hayat