เสียงฝนด้านนอกเรือนยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง, กลิ่นดินเปียกชื้นตีขึ้นอบอวลไปทั่วเป็นสัญญาณว่าฤดูฝนจวนจะมาถึงเต็มที "อืม?" เสียงเคาะบานประตูโชงิอันเป็นเอกลักษณ์ดังขึ้นเบาๆท่ามกลางเสียงลมฝนกระหน่ำ เร็นโงคุวางหนังสือในมือลงก่อนจะเคลื่อนตัวออกไปเลื่อนบานประตูออก "ก๊า—!"

ครั้นสายฝนกระหน่ำโหมลงมาอย่างบ้าคลั่ง เปลวเพลิงร้อนระอุบนใบดาบนั้นไม่ได้สั่นไหวหรือลดหลั่นลงเลย แม้จะเป็นเปลวเพลิงที่ไม่มีอยู่จริงเพราะมนุษย์ไม่อาจครอบครองพลังเหนือธรรมชาติเช่นอสูร, ทว่าเป็นสิ่งที่สามารถรู้สึกได้ด้วยใจ— สัมผัสได้ด้วยจิตวิญญาณ

ฝนตกหนักยามค่ำคืน มืดและบดบังวิสัยทัศน์ ーสร้างความยากลำบากต่อนักดาบในการสังหารอสูร กระนั้นในฐานะเสาหลัก สองเท้าก็ไม่ได้หยุดลงไม่มีแม้แต่เสี้ยววินาทีที่ลังเลแม้จะอันตรายกว่าปกติ สู้ศึกยากกว่า อากาศไม่เอื้ออำนวย ล้วนไม่กระทบต่อการปกปักชีวิต หวังว่าค่ำคืนนี้จะไม่มีใครออกมานะ

เวลาและวารี คือสองสิ่งที่จะไม่ไหลย้อนกลับ—และไม่เคยหยุดรอคอยผู้ใด คนที่ตายไปแล้วจักไม่ฟื้นใหม่ แขนขาที่เสียไปแล้วจักไม่งอกคืน หากกระนั้น… ทั้งที่ทุกอย่างล้วนผ่านเลยมานานแสนนานแล้ว ความเศร้าทุกข์ตรมกลับยังคงอยู่ ฝังลึก ซึมซาบจนกลายเป็นความกริ้วโกรธที่คอยใช้เคี่ยวกรำตนเอง +

🎴 — ช่องทางสำหรับติชม / แนะนำ : forms.gle/gDwCXRWZnuhTnq…

⠀ ⠀ ⠀ ⠀ ━━ 🌊、 　　　　สาส์นติชมและแนะนำ 　：สามารถติชมและแนะนำได้ทั้งทางกล่องข้อความ (DM) และกล่องรับสาส์นตามที่ระบุไว้ด้านล่างนี้ ＊ โปรดอ่านเงื่อนไขให้ครบถ้วนก่อนทำการส่งสาส์น forms.gle/AV3fV9xmAKQj3Q… ⠀ ⠀ ⠀ ⠀

ข้อมือสะบัดปลายพู่กันเริ่มจดบันทึกสิ่งที่ต้องทำในแต่ละวัน เพื่อมิให้เผลอลืมปฏิบัติหน้าที่ของตน ถ้อยคำของพี่ชายยังคงดังก้องอยู่ในความทรงจำ เซนจูโร่ต้องดูแลปกป้องบ้านหลังนี้ให้ดี 『 ไม่ต้องกังวลขอรับท่านพี่ . . . จากนี้ข้าจะดูแลท่านพ่อและปกป้องบ้านหลังนี้ให้เอง 』

แบบฟอร์มเลือกค่าตอบแทนของ @ TheMistPillar__ สามารถเลือกได้ไม่เกินสองค่าตอบแทนเท่านั้น ระยะเวลาเปิดให้โหวต 1 วัน ตั้งแต่วันนี้เวลา 16 : 00 น. จนถึงพรุ่งนี้(13 ก.ย.) 16 : 00 น. หวังว่าจะไม่เลือกอะไรแปลกๆกันนะ... forms.gle/EbgVfAy57mtpBb…

“ อ๊ะ ! ท่านพี่ . . กลับมาแล้วหรือขอรับ ข้าวเย็นวันนี้มีข้าวอบมันหวานของ โปรดท่านพี่ด้วยนะขอรับ ! ” 🍚🍠✨

"แบ่งให้ข้าหรือ? ขอบคุณนะ! แม่หนูอาเนียมีน้ำใจมากเลย! เรื่องเผามันน่ะไว้ใจข้าได้เลย! ถ้าพวกเราช่วยกันเผาล่ะก็จะต้องยิ่งอร่อยขึ้นไปอีกแน่!"

นานๆครั้งถึงจะได้มีโอกาสกลับบ้านบ้างเมื่อว่างเว้นจากหน้าที่ เคียวจูโร่ลูบหัวน้องชายที่ตั้งหน้าตั้งตาดูแลบ้านเป็นอย่างดีในช่วงที่ตนไม่อยู่ สายตาแสดงความชื่นชมไม่มีปิดบัง "ข้ากลับมาแล้วล่ะเซนจูโร่!" เขายิ้มกว้าง "ข้าวอบมันหวาน! ขอบคุณที่เตรียมเอาไว้ให้นะ! ข้าตั้งตารอมื้อนี้เลย!"

เด็กคนนี้คงจะใช้ชีวิตในวัยเด็กของตนมาได้ไม่เต็มที่เท่าไร ดูจากที่อยู่ข้างนอกคนเดียวเช่นนี้แล้วอาจจะหนีออกมาก็ได้ "ไม่มีชื่อรึ? อืม...เอาแบบนี้เป็นไง? เจ้ามีดวงตาสีรุ้ง เพราะฉะนั้นข้าจะเรียกเจ้าว่านิจิมารุนะ! เอาล่ะ! ไปกันเถอะนิจิมารุ! ข้าจะพาไปซื้อของอร่อยๆเอง!"

สาส์นที่ส่งมาล่าสุดนั้น.. สำหรับกิจกรรมร่วมกับผู้ติดตาม เขาเองก็คิดอยู่เช่นกัน แต่ด้วยภาระหน้าที่ในยามนี้ ทำให้ยากลำบากต่อการกระทำสิ่งเหล่านั้น หากสะสางภารกิจทั้งหนักเบาเสร็จสิ้น เขาย่อมกระทำมันอย่างแน่นอน อาจจะมาขอรับข้อเสนอ เมื่อผู้ติดตามถึงเลขกลมที่คิดไว้ ขอบคุณสำหรับสาส์น

“ ดูเหมือนว่าจะมีคนเข้าใจผิดอยู่นะ บ้านเกิดของผมอยู่ที่ภูเขาคาเงะโนบุ อืม—ถึงจะอาศัยอยู่บนภูเขาเหมือนกัน แต่ใช่ว่าจะอยู่ภูเขาลูกเดียวกันสักหน่อย ผมเคยได้ยินมาว่าหมูป่าบนภูเขาค่อนข้างดุร้าย — ถ้าให้อยู่ร่วมภูเขาเดียวกับหมูป่าในร่างคนล่ะก็คงจะวุ่นวายไม่น้อย ผมไม่เอาด้วยหรอก … “

เกร็ดความรู้ของอาคาสะ ชื่อท่าสังหาร: มีที่มาจากเหล่าดอกไม้ไฟ เข็มทิศ: เป็นรูปเครื่องประดับของคนรัก รอยสักรูปเรขาคณิตตามตัว: มาจากความรู้สึกผิดในส่วนลึกของจิตใจที่ไม่สามารถทำตามคำขอของผู้เป็นพ่อได้ อีกทั้งยังเป็นชื่อของคนรัก(雪) อีกด้วย สีชมพู: มาจากกิโมโนตัวโปรดของคนรักในอดีต

ไฮ่ －คันโรจิ มิตสึริเองค่ะ ！ วันนี้มีเรื่องที่น่าตื่นเต้นมาบอกด้วยล่ะ ความรู้สึกเหมือนเจอรักแรกจังน้า 〜 อย่างที่รู้กันว่าฉันก็มีของโปรดที่ชอบทานอยู่ล่ะ ！แต่คิดว่าทุกคนก็ต้องอยากรู้กันแน่ ๆ ว่าเสาหลักแต่ละท่านชอบทานอาหารอะไรกัน วันนี้จะมาบอกล่ะค่ะ ！คย๊า 〜♡ ⠀

อาหารโปรดของเร็นโงคุซัง คุณพี่ชายสุดเท่ ！ ซุปมิโสะต้มมันหวาน เป็นซุปที่ใช้มิโสะใส่ลงไปเคี่ยวกับมันหวาน ทำให้รสออกหวานนุ่มจากมัน แล้วก็เค็มหอมจากมิโสะค่ะ กินแล้วทั้งอุ่นท้องแล้วก็ละมุนหัวใจดีจังเลย 〜 คิดถึงการได้นั่งทานข้าว ด้วยกันกับเร็นโงคุซังเลยน้า ♡