عزیزان من یک چس تاب‌آوری و انعطاف داشتم قبل از مهاجرتم اگه یادتون باشه. هیچی‌ خواستم‌ بگم که همونم ندارم الان دیگه.

کاش مامان منم ازین قابلیتا داشت.

خیلی ناراحت شدم.

شمس تبریزی چون نباید ویزاش رو تمدید می‌کرد.

قولنج کردم؛ سرم داره منفجر می‌شه و هیچ ایده‌ای هم ندارم.

نه اونطوری که بشه گفت آقای محمدی.

ممکنه بشه. ممکنم هست نشه. خوبیش اینه.

یک دفعه‌ای در کمتر از ۵ دقیقه تصمیم گرفتم برم حقوق بخونم و بفرما؛ اینم نتیجه‌ش.

دیروز فکر کردم که دلم نمی‌خواد دیگه هیچ‌وقت سوتین بخرم.

من یک بار آرزو کردم که جای گل‌آذین باشم. منتها ظاهرا الان اون به جای من شده. تیم پشتیبانی تلاش می‌کنه این مشکل فنی رو در اسرع وقت حل کنه.🧞‍♂️

فکر کنم خندوندن آدم بزرگا تقریبا سخت‌ترین کاریه که بچه‌ها براش تلاش می‌کنن. بعد آدم بزرگا بهشون نمی‌خندن و اونا خیلی خجالت می‌کشن.

*یک کاناپه‌ی تصنعی و بدون کاراکتر، اعصاب‌ خورد‌کن و دوست‌نداشتنی

با تقریب خوبی اطمینان دارم هیچ‌کدوم از دوستام دارای الگوی عصبی متعارف نیستن. از روی شکم و اینا البته.

در زندگی هیچ‌ چیزی نیست که بیشتر از اِما دوستش داشته باشم.

باربد، سهند، همه‌تون، دل منم واسه‌تون تنگ شده.

فکر کنم تا آخر عمرم دیگه هیچ‌وقت بامزه و شوخ و شنگ نباشم.

از اول دوم راهنمایی ثبت‌نام‌ کردید بچه‌ها؟

فهمیدم که Heavy Blanket واقعا کار می‌کنه. الان انگار ماشین زده بهم خدا رو شکر.

موفق نشدم چهره‌ی پرصلابت و جنگنده‌ای از خودم ثبت کنم. دوباره شبیه دبستانیا افتادم.