ده جنت ده حورو خياله سترګي اوغړوه ګوره په دي غرونو کي پيخيګي قامتونه قيامتونه صابر

یعني ژوند یوه چینه ده چې بهیږي؟ یعني مونږ یو د چېنې په غاړه تږي؟ ممتاز اورکزے

نه په دعا نه په هنر کيږې عشق د سر لوبه ده په سر کيږې صاحب شاه صابر

ده ګناهونو بوج مي دومره وي چى حد يي نه وي زه چي سجدي له لاړ شم بيا ده پاسيدو نه يمه. صدام حسین قائل

دا چې زما پۀ عقیده باندې ګزونه ایږدي یره چې دې سړي له دغه اختیار چا ورکړے؟ افغاني

زۀ ماشوم وم چې حمزه مې پېژندلو د غزل سره مې مينه پخوانۍ ده ممتاز اورکزي🖤

د غذابونو ذکر دومره چې ژوند هم دوزخ شي دغه خطبه خـو لـه مـمـبـره نيمه پاتې ښــه ده ممتاز اورکزے

زړونه د ګلو څانګي نه دي چې نن یې مات کړې سبا بیا وکړي ګلونه #لنډۍ

زه کله د الفت د عظمتونو نه منکر وم؟ زه کله د خایست د کمالونو نه منکر وم؟ زما په برخه کله لیوانۍ غمونه نه وو؟ زما په لمن کله د توهمت داغونه نه وو؟ زه کله باغي نه وومه،خودسره میئن نه وم؟ زه کله زما ګرانه د زړه سره میئن نه وم؟ صیب شاہ صابر

دا څه؟ اوشو چې داسې یریدلې يی اوتر يې ما هم یروول غواړې، لیوانې يې زوره ور يې زه څه اوکم، ستا اومنم، د ژوند نه لاس په سر شم د مینې نه توبه اوکم، د مینې نه منکر شم نه نه، زما نه نه کیږي، دا نه کیږي، دا نه شي زما لمن دې چرې په دروغو پاکه نه شي

زما زړه دې همیش د محبت په ګناه تور وي زما په نوم دې دغسې یو زر الزامه نور وي ته ځه ورځه چې تا ته پکې پیښه نوره نه شي زما په الزامونو دې لمنه توره نه شي زما مینه خودسره ده ،باغي ده، تاواني ده زما ژوند لا تر دې ورځي بیللې جواري ده

کبر دې ډیر په ځوانئ مه کړه ځواني د ژمي مازیګر دي تیر به شینه #ټپه

خپل تکليفونه چاته نه يادوو سوي آهونه چاته نه يادوو مونږه د قام په غم لړلي خلق اخپل غمونه چاته نه يادوو زړونه موډک له روماني احساسه خو شنه خالونه چاته نه يادوو دهر قدم سره مووينې څاڅي خود‌ دړدونه چاته نه يادوو مونږ چې د ستا غېږې ته اورسېږو بيا مزلونه چاته نه يادوو شیرعلی سحاب

سـتا د نظر له جهالته تـوبـه! زه ورته هغسې کافر ښکارمه.؟ صاحب شاه صابر

هم له کلی هم له ښاره سړی باسي غم دې یاره له هر کاره سړی باسي اوسیدل دی زړه کې داسی راته ښکارې لکه غره کې چرته لاره سړی باسي چې مقصد یې تر جانانه رسول وی شپه په ویښه تر سهاره سړی باسي ته چې خپله ما احساس ته رانیږې شوی خود به خرپ دی له رخساره سړی باسي حمید احساس

د لاهور نه کډې راوړيئ پښتنو پښور او کابل جوړ کړيئ ليونو نور د عقل سره ډزې ډوزې پريږدئ نور قلار شئ د دې کډو ګرځيدو خپل صفونه مو نيمګړي نيمه خواه دي تاسو صف کښې تول ولاړ يئ د پردو د دردمندمومند ژړا مې نه هيريږي د خپل وران وطن تصوير ته ژړيدو دردمند مومند

په جنګ کښې خو بندېږي دَ جنان دَ دیدن لاری تازه مې زړه بېللی دې دَ جنګ په خق کښې نه یم دردمند مومند

له زړه تنګون می یار خبر ڪړۍ ده بیلتانه په لمر یی وچه پاڼه ڪړمه #ټپه

چې حوصلې د پښتنو ماتوي داسې سړو سره صلاح اونکړئ دردمند مومند

تر لاسو دى پښې نازکې نن به څومره مزل وکې #کاکړۍ