* Refîkaya samimi muhabbet ve merhamet edersen, o da sana ciddi hürmet ve muhabbet eder. İkiniz ihtiyar oldukça, o hal ziyadeleşir, mesudaâne hayatını geçirirsin.*

Evet ey insan! Sen, nebâtî cismâniyetin cihetiyle ve hayvanî nefsin itibariyle; sağîr bir cüz', hakîr bir cüz'î, fakir bir mahlûk, zaîf bir hayvansın ki; bütün dehşetli mevcûdât‑ı seyyâlenin dalgaları içinde çalkanıp gidiyorsun…

Âyâ, bu insan zanneder mi ki başıboş kalacak? Hâşâ! Belki insan, ebede meb'ûstur ve saâdet‑i ebediyeye ve şekàvet‑i dâimeye namzeddir. Küçük büyük, az çok, her amelinden muhâsebe görecek. Ya taltif veya tokat yiyecek.

Ruhumuzun da gıdaya ihtiyacı var elbet.Zaman,mekan mühim değil…

Mâdem ölüm öldürülmüyor ve kabir kapısı kapanmıyor; elbette bu ecel cellâdının elinden ve kabir haps‑i münferidinden kurtulmak çaresi varsa, insanın en büyük ve herşeyin fevkınde bir endişesi, bir mes'elesidir…

Başını kaldır, kendini tanıttırmak isteyen fa'âl ve kudretli bir Zâtın hàrika işlerine bak! Sen başıboş olmadığın gibi, bu hâdiseler de başıboş olamazlar. Herbirisi çok hikmetli vazifeler peşinde koşturuluyorlar. Bir Müdebbir‑i Hakîm tarafından istihdam olunuyorlar.  ~Şualar~

Evet, şu kâinâtı idare eden Zât, herşeyi nizâm ve mîzan içinde muhâfaza ediyor. Nizâm ve mîzan ise; ilim ile hikmet ve irâde ile kudretin tezâhürüdür.

Evet, en büyük bir ağacın rûh programını, bir nokta gibi en küçük bir çekirdekte dercedip, muhâfaza eden Zât‑ı Hakîm‑i Hafîz; “ Vefât edenlerin rûhlarını nasıl muhâfaza eder. ” denilir mi? ~Sözler~

Kadınların saâdet‑i uhreviyesi gibi, saâdet‑i dünyeviyeleri de ve fıtratlarındaki ulvî seciyeleri de bozulmaktan kurtulmanın çare‑i yegânesi, dâire‑i İslâmiye’deki terbiye‑i diniyeden başka yoktur. ~Lemalar~

Hem kendini başıboş zannetme! Zîra, şu misâfirhâne‑i dünyada, nazar‑ı hikmetle baksan hiçbir şeyi nizâmsız, gayesiz göremezsin. Nasıl sen nizâmsız, gayesiz kalabilirsin? ~Sözler~

Basîretsiz olmayan herkes yakìnen anlar ki; O’nun hikmetinden daha ekmel bir hikmet ve inâyetinden daha ecmel bir inâyet ve merhametinden daha eşmel bir merhamet ve adâletinden daha ecell bir adâlet olamaz ve tasavvur edilemez.

Zemin ile âsumân ortasında muallakta durdurulan bulut, gayet hakîmâne ve rahîmâne bir tarzda zemin bahçesini sular ve zemin ahâlisine âb‑ı hayat getirir ve harâreti ( yani yaşamak ateşinin şiddetini ) ta'dil eder ve ihtiyaca göre her yerin imdâdına yetişir.

Hiçbir şey O’ndan gizlenmediği gibi, hiçbir şey O’na ağır gelmez. Zerrelerle yıldızlar, O’nun kudretine nisbeten müsâvîdirler.

Evet, güzel bir çiçeğin dakîk programını, küçücük bir tohumunda dercetmek; büyük bir ağacın sahife‑i a'mâlini, tarihçe‑i hayatını, fihriste‑i cihâzâtını küçücük bir çekirdekte manevî kader kalemiyle yazmak; nihâyetsiz bir hikmet kalemi işlediğini gösterir.

Zîra, dönmemek üzere zevâle mahkûm olan bir seyirci, zevâlin tasavvuruyla muhabbeti adâvete döner.

Kimin için Allah var, ona herşey var. Ve kimin için yoksa, herşey ona yoktur, hiçtir. ”

Vahdeti'l‑Vücûdun meşrebine sebebiyet veren aşkın envâ'ından en mühim ciheti, aşk‑ı dünyadır. Mecâzî olan aşk‑ı dünya, aşk‑ı hakîkiye inkılâb ettiği zaman, vahdeti'l‑vücûda inkılâb eder. *Barla Lahikası