علاقەای کە بە مختاری دارم وصف‌ناپذیرە، نه صرفاً بەخاطر این‌کە کشتن‌ش، و نه فقط بەخاطر شعر، مقالەها و ترجمەهای ماه‌ش، بلکە بیشتر بەخاطر لحن و مدل حرف زدن‌ش، بەخاطر آرامشی کە روی اون درونِ طوفانی‌ش رو پوشوندە، بەخاطر طلبکار نبودن‌ش و مشت گرە نکردن‌ش.
همەچیِ این آدم درست بودە. آە.

تلخ و کشندەس، ولی دخترهامون ـــ بمیرم براشون ـــ جز پلیس، باید با مردها هم بجنگن. این حجم از زن‌ستیزی و آزارگری، همەجورە قفلە دیگە. چە اتفاقی افتادە؟ چە کنیم؟
متٲسفانە دیگە باورم شدە. می‌خونم، نفس عمیقی می‌کشم و رد می‌شم.
هیچی درست نمی‌شە. هیچی درست نمی‌شە.

یه جهانگیر نامی تو محله‌ی قدیم‌مون بود وقتی راه می‌رفت دستِ راست‌ش میومد درِ کون‌ش و رو به بالا، یعنی رو به کمرش، شلاقی و به‌صورت عمودی حرکت می‌کرد. بی‌وجدان‌ها اسم این بیچارە رو گذاشته بودن «جانی برف‌پاک‌کن.»

آن‌ها در انتهای حیاط خانه، در پسِ دیواری، زیر درختی تک‌افتاده، دیدار می‌کردند؛ دختر به‌شیوه‌ی دوشیزگانْ معصوم نبود ـــ حیوانات او را تعلیم داده بودند.

ــــ

از داستان «ساده‌دل» فلوبر.

سرِ شب این رمان رو استارت زدم. قشنگە، ولی هنوز اون چیزی کە می‌خوام نیست. نویسندە باید تو همون ۳۰ ۴۰ صفحەی اول کار خودش رو بکنە. حالا از بس «سیارەی آقای سملر» و «استونر» شاهکار بودن کە واقعاً می‌ترسم شاهکار ندونستنِ «لی‌لا» از اثرات اونا باشە.
خلاصە، خانِم، تا صفحەی ۱۰۰ زمان داری.

تبلت‌م رو دادم بە ننەم کە با درخواست سرچ‌های عجیب‌ش من رو نکنە. خلاصە سختشە و یاواش‌یاواش دارە یاد می‌گیرە. الان دیدم دارە با خودش سرچ‌ش رو هجی می‌کنە: اَ وَ ل ی ن م و ج و د ا تِ زَ م ی ن.
بعد می‌گە مسعود رمز بزن روش برام. می‌گم مگە می‌خوای فیلم سوپر بریزی توش؟ می‌گە بی‌خانوادە.

امروز تولد این آقا بود؛ راننده آمبولانس و بی‌سیم‌چیِ دوران جنگ دوم؛ انسانی که تهِ اعماق بشر رو بالا آورد و تف‌ش کرد توی صورت‌مون. «همه‌چیز رو به تاریکی است.» مگه نه، موسیو بکت؟ «پیش به‌سوی بدترین» و نابودیِ تام. و شروع «سیاره‌ی تاریکِ مستر بکت». e fango è il mondo [دنیا لجن است].

«آن زن دیوانەی روشن‌فکرها بود. آن‌ها زهدانِ او را برمی‌افروختند.»

Hamlet:

Must like a whore unpack my heart with words
And fall a-cursing like a very drab,
A scullion!

یە داستانی هاینریش بل دارە، یکی‌ئە دارە گریە می‌کنە، پنج (یا دە) سال بەش حبس می‌دن. بعد آزاد می‌شە و می‌خندە، باز بەش حبس می‌دن :(( :))

با اجازەی خانلری:

«در مواجهە با هرآن‌چە در دل‌تان حل‌ناشدە باقی ماندە صبور باشید. بکوشید خودِ پرسش‌هایتان را دوست داشتە باشید.»

آتش گویی در دنیای دیگری روشن بود
و اکنون پرندگان از اتاقی به اتاق دیگر می‌پرند
پنجره‌ها افتاده‌اند، رختخواب پوشیده از سنگ است
اجاقْ آکنده از تکه‌های آسمان که رو به خاموشی می‌رود.

ــــــ

ایْو بُنفوا.

آدم در جمع غذا می‌خورد، اما در تنهایی پرهیز می‌کند، زیرا با پرهیز غذاییْ بوی دهان بد می‌شود. «آیا پرهیز از غذا ذهن را می‌پژمرانَد؟» (پترونیوس).

ـــــ

چِرونِتّی.

سیوران.
جوک می‌گفتیم و فرانسوی‌های باکلاس رو مسخرە می‌کردیم.

ترجمه‌ی این قطعه‌ی ساده نیم ساعت زمان برد، اما دقیقاً بالای نیم ساعته دارم به‌ش می‌خندم :)))))))))))

t.me/otherchaos/41

آی مژده مژده مژده :)) فحش جدید یاد گرفتم دل‌تون بگیره ها. خب خب. «پریْیاپ» یا «پریْیاپی»: قضیبی، فالوسی، کیری، دائم‌الشق، دائم‌‌الراست، کیر‌‌ـ‌مفتخر، زاد‌ـ‌‌و‌ـ‌ولدگر، بارورکُن.

سعید ارباب شیرانی واسە sow one's wild oats نوشتە «چِل‌چِلی کردن». خیلی بامزە و قشن‌قشنە :))

من خون‌آشامِ قلبِ خویشم.

[ترجمەی رضا سیدحسینی]

ریچارد بلک‌مورِ پزشک از توماس سیدِنهام پرسید برای این‌کە پزشک خوبی باشد، باید آثار کدام نویسندگان را بخواند. سیدنهام بە او سروانتِس را توصیە کرد.

ـــ

چِرونِتّی.

بیا اوزو ببینیم و با لبخندِ مهربانانە، بی‌ حرف خاصی، بە هم بگیم زندگی چقدر تلخە، خاچگلە.