هیچ نقاشی رو بیشتر از سیراک ملکنیان دوست نداشتم. واقعاً غمگینم.

اینجا عمیقاً خوشحال بودم.

پاول دورف نباید از سرزمین میانه خارج میشد چون دورف‌ها برخلاف الف‌ها و انسان‌ها جزو فرزندان ایلوواتار به حساب نمیان.

شماهایی که ساز نمی‌زنید چجوری تنهایی پس از مهاجرت رو تحمل می‌کنید؟

دوست داشتم عکسی با موهای زیبا در باد داشته باشم اما الان یه ویدیو دارم که...

جدی ما ایرانیا در مجموع مردم خوشگلی هستیم. اینجا چشمم درد گرفت بس که ملت بی‌نمک و بی‌رنگ و بی‌روحن.

این همه تو ایران زجه زدم که اسم منو کامل بگید. الان اینجا اسمم رو ‌که میگم همچین مغزشون می‌سوزه که فقط میگم Just call me B. اینم از عاقبت ما.

چقدر یک نفر باید بدبخت باشه تا به این سطح از حسادت برسه؟ حتی دلم نمیاد بهش توهین کنم. من جات بودم می‌رفتم یه گوشه‌ای پیدا می‌کردم تنهایی می‌مردم.

از داداشم پرسیدم از وقتی من اومدم هلند مامان بابا حالشون خوبه؟ گفت خیلی حالشون خوبه، اصلا به من سپردن که بهت نگم دلتنگن و حالشون بده که ناراحت نشی. خلاصه الان می‌فهمم یه سری مسائل رو مامان اینا از کجا بو می‌بردن. :)))

یه عادت بدی که دارم اینه که موقع خداحافظی میگم «می‌بینمت». هر بار اینو میگم دلم می‌ریزه چون حالاحالاها قرار نیست هیچ‌کسی رو از ایران ببینم.

چقدر حس بدیه که بقیه دلشون برام تنگ میشه. نمی‌شه فقط دل من تنگ شه؟ من تحفه خاصی نیستم، غصه‌ها رو بذارید تنهایی بخورم. :(

ویدئوی نامجو رو که دیدم سریع رفتم اجرای حسین فخری رو گوش دادم بشوره ببره. ببخشید ولی من موسیقی گوش‌نواز رو ترجیح میدم. شما هم ثانیه ۳۵ چشماتو ببند.

استاده ازم پرسید که اسمم رو درست تلفظ می‌کنه یا نه، منم گفتم می‌تونید بهین صدام کنید چون می‌دونم اسمم سخته. گفت اگر هم سخته این مشکل منه نه تو. الهی قربونت برم من که انقدر فهمیده‌ای.🥹🥹🥹🥹

تو ایران وقتی یه پسری بهم نگاه می‌کرد منم زل می‌زدم تو چشماش و خودشو جمع می‌کرد. اینجا هم همین روش رو داشتم ولی متاسفانه فهمیدم اینجا یعنی منم ازت خوشم اومده. :)))

این توییت برای نزدیکانمه: به من نگو دلت برام تنگ شده. هر قطره اشکی که از روز اول مهاجرت ریختم سر این بوده که یکی دلش برام تنگ شده. دلتنگی خودم رو ساده تحمل می‌کنم اما غصه خوردن عزیزام رو نمی‌تونم. وقتی باهات حرف می‌زنم بغض نکن، بگو کار دارم و قطع کن. بهم دروغ بگو، خواهش می‌کنم.