باید از تحلیل‌های بندتنبانی درباره جنگ زرگری در منطقه فارغ بشویم و به کثافتی که در خیابان‌های ایران در حال جریان یافتن مجدد است بپردازیم. با واقعیت روبرو شویم. نظر ما در درگیری بین ج.اسلامی و دولت نتانیاهو هیچ ارزشی ندارد. جنگ واقعی ما اینجا در خیابان‌های ایران در جریان است

این رفتار مدنی را باید به فال نیک گرفت. بعنوان کسی که گرایش به خودکشی داره، اهمیت چنین امکانی رو عمیقاً درک می‌کنم. با بحران‌های عاطفی و روانی کنار نیائید. پیش از اون که متوجه بشین آسیب‌های جبران‌ناپذیری بهتون می‌زنند. نترسید، درباره‌اش حرف بزنید:
irancrisisline.org

این واقعیت برهنه ج.اسلامی است. هر چیز دیگری حاشیه است. حالا از خودتان بپرسید آیا چنین چیزی برای شما قابل پذیرش است؟ اگر نیست نباید تحمل کرد. هیچ توجیهی وجود ندارد که نافی مسئولیت فرد فرد ما در برابر چنین بربریتی باشد. تک تک ما به تنهایی در برابر این وضعیت مسئول هستیم.

طبعاً با همه این گزاره‌ها موافق نیستم اما این رشته توئیت را متن جامع و مناسبی برای مطالعه می‌دانم. فکر کنم نثر آن هم به اندازه کافی ساده و قابل فهم باشد. متن را باید خواند و می‌توان سر جزئیات آن بحث کرد.
#مجید_توکلی

آنها مقاومت را زندگی می‌کنند. آزادی برای آنها یک وظیفه است. امیدوارم نوبه بعد یا همه با هم آزاد باشیم یا در زندان به شما بپیوندم. آزادی واقعی امروز در زندان‌ها زیست می‌کند.
#ضیا_نبوی
#هستی_امیری

این بیان صریح مسئله نه از پشت تریبون‌های امن که از دل زندان است. جایی که در آن پشت و پناهی جز حمایت عمومی وجود ندارد. کنشگری یعنی همین صراحت لهجه. یعنی بیان آنچه که جامعه به آن می‌اندیشد اما بواسطه هراس‌هایش جرئت بیانش را ندارد.
#صدیقه_وسمقی
#بند_زنان_زندان_اوین

چشمم آب نمی‌خورد که حتی نیمی از جامعه ایرانی او را بشناسند. قاسم هاشمی‌نژاد از آن دست نویسندگانی است که راه نجات ادبیات محتضر ایرانی را سال‌ها پیش از این نشان داده بود. جایش سبز و یادش گرامی