kaçıyorum iyi olmanın yetmediği o yerlerden

sen alışmışsın güneşli günlere ben gecenin dördü beşiyim

Bizi en çok bizden olanlar vurdu

Eğer bir gün rakı masasına oturursak yarasın dediğimde anla lütfen

Her şey gönlümce olursa ortalık karışır

savaşmayı bırakıyorum bunu veda say

Güzel çiçekler kör bahçivanlara emanet

En zor savaş kafanda bildiklerinle kalbinde hissettiklerinin arasındadır

Omzumda yük değil kalbimde izsin

Niyeti olmayanın bahaneleri vardır bu sözü aklınızdan hiç çıkarmayın

Alışmışsın gülüp geçer olmuşsun her şeye

Biz kimseye bir günde küsmedik

Kırılırken bile başkalarına zarar vermemek

Bir şey nasibin olacaksa önce imtihanın olur.

Biz bu deveyi gütmek zorunda bırakıldık. Seçme şansı verseler, bu diyardan giderdik.

Gönül işleri rast gitmedi İş hayatı rast gitmedi Ama bir gençlik gitti neyse..

Kalbini vermişsin ‘kiraya.

Olmasın ilk olmayışı değil.