kafamı yastığa rahat koyuyorum çünkü öyle olması için çok çabaladım. Kimseye ne bir vefa ne bir minnet borcu yok üstümde. Yaptığı bir güzellik olmadı hayatın, yalnızdım halledilmeyecek o mevzuları hallettiğimde
çıktım çıkamaz dedikleri her zordan, hallettim halledemem sandıkları o dertleri. hikayem boktan olsa da çıkarttım çıkartılacak bütün dersleri. artık herkes olması gerektiği yerde, artık her şey olması gerektiği gibi.
Neden bu kadar korkuyosunuz lan? Denge bu gençler. Karanlık yoksa aydınlığın anlamı yok,üzüntü yoksa mutluluk yok,anı yaşamazsak bu hayatın anlamı yok. Salgılayabileceği her serotonini salgılamayanın şerefini… hikayenin sonunda hepimiz ölüyoruz .