Dan dun aksiyon, grubun komiklik yükünü üstlenen siyahi bir abi, özgüveni yüksek beyaz abi, her zaman rasyonel kalan beyaz abla isteyen herkesin eğlenebileceği benim ise Hikmet Karaman gibi saate bakarak zor katlandığım bir film oldu Godzilla x Kong.

Challengers’daki karakterlerin bazı davranışları tahammül Iq seviyesinin altında kalınca ortadan sonra yer yer filme dayanması benim için zorlaştı. Çok iyi bir girizgahtan sonra anlatacağı şey o kadar tıkandı ki çok heterojen bir deep house klip kaldı elde.

Dijitalden sıcak para tatlı geldiği için neredeyse vizyonla aynı günde filmi stream edeceksin, sonra da salonlar neden boş, seyirci neden gelmiyor diyeceksin. Tüketiciye bir kere “haftaya düşer” refleksi verirsen sonra ağlamayacaksın.

30 yıllık hayatıma giren ve etkileyen karakterleri, hikayeleri ve kahramanları topyekun görüp bir nevi teşekkür etme merasimi gibiydi Disneyland’e gitmek. Kusursuz kelimesini hayatımda maksimum 10 kez kullanmış biri olarak burada kaç kere kullandım hatırlamıyorum. Eşsiz bir yer.

II.Dünya Savaşı sırasında queer oldukları için öldürülen insanların hikayesi. Tiyatro çıkışlı Sean Mathias’ın kamerası bu avantajla oyunculardan aldığı verimin suyunu sıkıyor. Bent, “yine mi savaş filmi ya” demeden izlenecek, kıyıda köşede kalmış oldukça başarılı bir yapım.

Korkmalısın, kork, kork, neden korkmuyorsun baskıları ile baba bir sakin dedirten bir film olmuş Pamyo. Bu filmi kim övdü, ben nerden listeme aldım soruları içerisinde de tamamlandı. Bu kadar The Wailing damarı çabalamasına gerek olmayan, vasat altı bir gerilim.

Abigail, benim için koca bir meh oldu. Senaryonun potansiyel eğlencesi ekrana yansımadığı gibi akla gelen ilk dialoglardan öteye geçilmemesi filmi inanılmaz tahmin edilebilir yapıyor bu da bir yerden sonra dikkat dağıtıyor. En olumlu şey manyakça rol yapan Alisha Weir.

Ring'in lanetini belki bir hafta sonra ölecek olmamızla değil ama yanlış filmleri izleyerek ödediğimiz program.

Aylardır gözüm üstünde. Her fragman, her teaserla çıtayı daha da yükseklere çıkardın. Kötü çıkarsan üzeceksin.

In Bruges sequel.

Linkedin’den aşina olduğumuz süslü cümleler, bu işi bırakıp köye döneceğim diyenler, köye gidip yapamayanlar, orada tutunanlar, plazada starbucks olmadan yapamam diyenler, istanbul içinde nefes alamayanlar. Plaza Köylüleri, özellikle post covid sonrası yeni döneme bakış atıyor.

90-2000’lerin romantik komedilerinin tüm kurallarını yeni düzen ile harmanlayarak çalıştırabilen, gayet keyifli bir seyirlik olmuş. Benim gibi türe çok uzak biri bile keyif aldıysa neredeyse herkes alabilir.

Arcadian’ı izlemek Mersin-Antalya yolundaki otobüste 42 numaralı koltukta oturmak gibiydi. Bir yerden sonra “şu kamerayı sabit tut artık” diye çıldırıyorsunuz. Post-apokaliptik film “o olay” yerine insan ilişkilerine yönelip onu da yapamıyorsa elde geriye ne kalır? Baş dönmesi.

Senelerin hiç eskitemediği gibi üstüne düşünüp tüm senaryoyu kafada oturtunca Cure’un ne kadar başarılı bir gerilim olduğu daha da iyi anlaşılıyor. Özellikle ışık kullanımının harikulade olduğu, Koji Yakusho’nun enfes oynadığı bir psikolojik yüzleşme.

Bazı filmler senelerce ve sinsice göz önünden kaçabiliyor. Nueve Reinas, hakkında çok araştırma yapılmadan izlendiğinde tamamiyle old school tadı verecek oldukça keyifli bir suç filmi.

Yakın zamanlarda izlediğimiz Eo’nun direkt çekilme sebebi olan bir Bresson klasiği. İnsanlara ve davranışlarına bakış açısının çırılçıplak karnesi. Yan duraklarda hikayesini daha da güçlendirdiği ve gibi finaliyle direkt nakavt ediyor.

Özgürlüğünün peşinde olan bir kavmin, bunun için sürdürdüğü yolculuğa saykodelik bir bakış açısı. Neredeyse kimseye önerilmeyecek derecede sıradışı ve tür olarak çok özgün bir yerde duran, aksak ritimlerle bezenmiş bir belgesel.

84 bölüm sonra Ömer Kula’yı korku konuşmaya ikna edebildim.

Godzilla Minus One’ın 15 milyon dolara çekilmesi delilik. Son derece yerinde bir aksiyonu, Japonya’nın kendi özgürlük mukavemet draması ile çırpıp önümüze sunuyor. Alternatif tarihe kaiju eklenmiş versiyonunu görmek isteyenler için cennet gibi film.

Zaten buradaki arkadaşlar tarafından günlerdir övülüyor ama benim de en çok hoşuma giden şey “sapığım var” rotası yerine “aslında esas suçlu benim” yolunu seçmesi oldu. Temposu ve bıraktığı merakla neredeyse tek oturuşta bitirilecek iyi bir mini dizi olmuş Baby Reindeer.