“Çıkarsız bir haz sunan, güzeldir” diyor, Kant. Çıkarsız!

[Friedrich Nietzsche, Ahlakın Soykütüğü Üstüne, s.124]

Ancak durmadan acı veren kalır bellekte..

[Friedrich Nietzsche, Ahlakın Soykütüğü Üstüne, s.78]

Ezen, tepeleyen, can yakanlar, güçsüzlüğün, intikam arayan hilesiyle, kendilerini temize çıkarmaya çalışırlar..

[Friedrich Nietzsche, Ahlakın Soykütüğü Üstüne, s.61]

Hakikati isteme bir eleştiri gerektirir.

[Friedrich Nietzsche, Ahlakın Soykütüğü Üstüne, s.171]

Acının kendisi değil de anlamsızlığı, şimdiye dek insanlığın üzerine bir lanet gibi çökmüştür..

[Friedrich Nietzsche, Ahlakın Soykütüğü Üstüne, s.180]

Nicedir yeryüzü bir tımarhane olmuştur!

[Friedrich Nietzsche, Ahlakın Soykütüğü Üstüne, s.111]

Keşke düşüncelerim de kapansa, gözlerim kapanınca..

William Shakespeare

🎨 Tracie MacVean, Claustrophobia

Sözcükler, hakikati gizlemekte hiçbir zaman bugünkü kadar yanlış kullanılmadı.

[Erich Fromm, Özgürlükten Kaçış, s.279]

Vicdan, insanın kendi içine kendi elleriyle yerleştirdiği bir köle ağasıdır.

[Erich Fromm, Özgürlükten Kaçış, s.111]

Ortak yaşama sığınma, çekilen acıyı bir süre için hafifletebilir, ama ortadan kaldırmaz. İnsanlığın tarihi, bireyselleşmenin gelişmesinin tarihidir, ama aynı zamanda özgürlüğün gelişmesinin de tarihidir.

[Erich Fromm, Özgürlükten Kaçış, s.244]

karanlıkta ıslık çalmak ortalığı aydınlatmaz..

[Erich Fromm, Özgürlükten Kaçış, s.146]

Tutunabileceğimiz herhangi bir şey yok mu bu evrende? İçine tepeleme daldırıldığımız o yanılsamalar karmaşası içinde, bir hakikat heykeli olarak dikilmiş tek bir şey var, o da sevgi. Gerisi hiçlik, bomboş bir hiçlik.

[Erich Fromm, Özgürlükten Kaçış, s.145]

Nefret, tutkulu bir yok etme arzusudur: sevgiyse, bir “nesne”nin tutkuyla olumlanmasıdır. Sevgi bir “etki” değil, amacı mutluluk olan nesnenin gelişmesi ve özgürlüğe olan etkin bir özlem, içsel bir ilgililiktir.

[Erich Fromm, Özgürlükten Kaçış, s.129]

İnsanın, kaçışa da ihtiyacı vardır..

[Adam Phillips, Kaçırdıklarımız, s.109]

Yaşam, insanlar öyle her istediklerini elde edemedi diye değil, arzuları kendilerine hasar vermeye başladığında, istedikleri şey katlanılmaz kayıplara gebe olduğunda trajik bir hal alır.

[Adam Phillips, Kaçırdıklarımız, s.12]

Aşk sahip olmadığımız bir şeyi var olmayan birine vermektir.

Lacan

[Adam Phillips, Kaçırdıklarımız, s.25]

kim olduğumuz her daim ziyadesiyle gözümüzü korkutur.

[Adam Phillips, Kaçırdıklarımız, s.38]

bizler kendi kendine yetmeye ve kendinden memnun olmaya meyleden ama başkalarının varlığına bağımlı olduğumuzu kabul etmeye zorlanmış varlıklarız.

[Adam Phillips, Kaçırdıklarımız, s.112]

Hüsranı katlanılır kılan düşüncedir ve düşünceyi mümkün kılan da hüsrandır. Düşünce hüsrandan kaçınmak yerine onu dönüştürür.

[Adam Phillips, Kaçırdıklarımız, s.28]